41 பேதுறின வாக்கு கேட்டாக்க ஒக்க சந்தோஷத்தோடெ ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; அந்தத்தஜின ஏகதேச மூவாயிர ஆள்க்காறா தெய்வ சபெயாளெ சேர்சிரு.
நன்ன நம்பாக்க எல்லாரும் நா கீவுதன ஆக்களும் கீவுரு; நா நன்ன அப்பனப்படெ ஹோப்புதுகொண்டு, அதனகாட்டிலும் தொட்ட காரெ கீவுரு; ஹளி நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அம்மங்ங சீமோன்பேதுரு தோணியாளெ ஹத்திட்டு பலெத கரேக பலிச்சாங். பலெதும்ப தொட்ட, தொட்ட மீனு உட்டாயித்து. அதனாளெ நூறா ஐவத்துமூறு மீனு உட்டாயித்து. ஆமாரி மீனு இத்தட்டும் பலெ கீறிபில்லெ.
அந்தத்தஜின சுமாரு நூறா இப்பத்து சிஷ்யம்மாரு அல்லி கூடித்துரு; அம்மங்ங பேதுரு ஆக்கள நடுவின எத்து நிந்தட்டு,
அன்னிய ஜாதிக்காரு எஜமானின வஜனத கேட்டு சந்தோஷபட்டு, ஆ வஜனத ஏற்றெத்திரு; நித்தியஜீவிதாக குறிச்சாக்க ஏறொக்கோ, ஆக்க எல்லாரும் ஏசினமேலெ நம்பிக்க பீத்துரு.
ஈ வாக்கு கேளங்ங ஆக்கள மனசிக குத்துகொண்டுத்து; ஆக்க பேதுறினும் மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரினும் நோடிட்டு, “கூட்டுக்காறே! அந்த்தெ ஆதங்ங நங்க ஏனாப்புது கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டுரு.
ஏகோத்தும் தெய்வத வாழ்த்தி, தன்ன தயவினாளெ ஜீவிசி பந்துரு; ஜனங்ஙளா எடநடுவும் ஈக்காக ஒள்ளெ ஹெசறு உட்டாயித்து; அந்த்தெ, ஒந்நொந்து ஜினும் எஜமானனாயிப்பா ஏசு தன்ன நம்பி பொப்பாக்கள, ஆக்களகூடெ சேர்சிதாங்.
கப்பலாளெ நங்க எல்லாருங்கூடி, இருநூறா எளுவத்தாரு ஆள்க்காரு இத்தும்.
ஆ பொளிச்சப்பாடித வாக்கு கேளாத்தாக்க ஏறாதங்ஙும் செரி, ஆக்க ஒக்க நசிச்சு ஹோப்புரு’ ஹளி ஹளிதீனெ.
எந்நங்ங, வஜன கேட்டாக்களாளெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; ஆக்களாளெ கெண்டாக்க மாத்தற சுமாரு ஐயாயிர ஆள்க்காரு இத்துரு.
ஹிந்தீடு ஜோசப்பு, அவன அப்பாங் யாக்கோபினும், தன்ன குடும்பக்காரு எளுவத்தைது ஆள்க்காறினும், எகிப்திக பொப்பத்தெ ஹளிதாங்.
தொட்ட பரண அதிகாரதாளெ இப்பா எல்லாரினும், தெய்வ ஆ ஸ்தானதாளெ நேமிசிப்பா ஹேதினாளெ நங்க எல்லாரும் ஆக்கள அனிசரிசி நெடீக்கு.
அதுகொண்டு, நிங்கள கஷ்டதாளெ ஒக்க தெய்வத வாக்கின சீகரிசி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சந்தோஷத்தோடெ ஜீவிசிண்டித்துரு. ஏசுக்கிறிஸ்து எந்த்தெ ஜீவிசிதாங் ஹளியும், நங்க எந்த்தெ ஜீவிசிதும் ஹளியும் ஒக்க மனசிலுமாடிட்டு, அதனபிரகார ஜீவிசீரெ.
ஆ ஆல்ப்மாக்களு ஏற ஹளிங்ங, பண்டுகாலதாளெ நோவா கப்பலு உட்டுமாடிண்டிப்பங்ங தெய்வத வாக்கு அனிசரிசாத்தாக்களாப்புது; தெய்வ ஆக்களகூடெ லோகாக பொப்பா நாசதபற்றி கூட்டகூடிட்டுகூடி மனசு திரியாத்தாக்களாப்புது; எந்நங்ங ஆ கூட்டதாளெ தெய்வத வாக்கு அனிசரிசிதா எட்டு ஆள்க்காறின மாத்தற தெய்வ நீரினாளெ காத்துத்து.
எந்தட்டு, எறடாமாத்த தூதங் தன்ன கையி இப்பா பாத்தறதாளெ உள்ளுதன கடலாளெ ஹுயிதாங்; அம்மங்ங, கடலு சத்தாக்கள சோரெத ஹாற ஆத்து; அதுகொண்டு, கடலாளெ இப்பா ஜீவிகளொக்க சத்தண்டுஹோத்து.