20 எஜமானின பொளிச்ச உள்ளா ஆ பயங்கர ஜின பொப்புதனமுச்செ சூரியங் இருட்டாக்கு, நெலாவு சோரெத ஹாற நெற மாறுகு.
“ஆ கஷ்டங்ஙளு ஒக்க களிவதாப்பங்ங சூரியங் இருண்டண்டு ஹோக்கு; நெலாவின பொளிச்ச கெட்டு நச்சத்திரங்ஙளு கீளெ பூளுகு; ஆகாசாளெ இப்பா எல்லதும் குலுங்ஙுகு.
ஹகலு ஹன்னெருடு மணிந்த ஹிடுத்து, மத்தினி களிஞு மூறு மணியட்ட ஆ தேச முழுக்க இருட்டாத்து.
“ஆ கஷ்டங்ஙளு களிவதாப்பங்ங சூரியங் இருண்டண்டு ஹோக்கு; நெலாவின பொளிச்சும் கெட்டு ஹோக்கு.
“அம்மங்ங, ஆகாசதாளெ இப்பா சூரியனப்படெந்தும், நெலாவினப்படெந்தும், நச்சத்திரங்களப்படெந்தும் பல அடெயாளத ஜனங்ஙளு ஒக்க காம்புரு; அதே ஹாற கடலாளெயும் இதுவரெ ஜனங்ஙளு காணாத்த அளவிக தெரெ எளகி மறிஞ்ஞு, பயங்கர ஒச்செ உட்டாப்புதனும் கேளக்கெ; அதுகண்டு, ஜனங்ஙளு ஒக்க அஞ்சி பெறெப்பத்தெகூடுரு.
அதுகூடாதெ, ஆகாசதாளெ அல்புதங்ஙளும், பூமியாளெ சோரெ அடெயாளம், கிச்சும், ஹொகெ மூடிப்பா ஹாற உள்ளா அடெயாளங்ஙளும் காட்டுவிங்.
அம்மங்ங, எஜமானின ஹெசறு ஊது, அவனமேலெ நம்பிக்கெயோடெ பிரார்த்தனெ கீவாக்க எல்லாரினும் தெய்வ காத்தங்கு.
எந்நங்ங ஏசுக்கிறிஸ்து ஆ ஜினாளெ ஒப்பங்ஙும் அறியாத்தஹாற கள்ளம்மாரா ஹாற ஆப்புது பொப்புது; அம்மங்ங ஆகாசங்ஙளொக்க பயங்கர எரெச்சலோடெ மாறி, ஒந்தும் இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு; பூமியாளெ உள்ளுதும், ஆகாசாளெ உள்ளுதும் ஒக்க பெந்து உரிகிண்டுஹோக்கு; எந்நங்ங பூமியாளெ நெடதா காரெ எல்லதும் ஞாயவிதித முந்தாக பொக்கு.
எந்நங்ங இந்து இப்பா லோகும், ஆகாசும் பூமியும் ஒக்க தெய்வத வாக்கினாளெ கிச்சு கவுசத்தெ பேக்காயி மாற்றி பீத்திப்புதாப்புது; அதுமாத்தறல்ல தெய்வபக்தி இல்லாத்த ஆள்க்காறிக சிட்ச்செ கொடத்தெ பேக்காயும் ஞாயவிதி ஜினட்ட பீத்திப்புதாப்புது.
அம்மங்ங, நாக்காமாத்த தூதங் தன்ன பாத்தறதாளெ இப்புதன சூரியனமேலெ ஹுயிதாங்; அதுகொண்டு, பூமியாளெ உள்ளா மனுஷம்மாரா கிச்சினாளெ பேசா ஹாற உள்ளா சூடு சூரியனாளெ உட்டாத்து.
ஆடுமறியாயிப்பாவாங், ஆறாமாத்த முத்திரெத ஹொடுசுதும் நா கண்டிங். அம்மங்ங, பயங்கர பூகம்ப உட்டாத்து; சூரியங் ஒந்து கறத்த சாக்கின ஹாற கறத்தண்டுஹோத்து; நெலாவு சோரெத ஹாற சொவந்ந நெற ஆயிண்டுஹோத்து.