11 பவுலாகொண்டு தெய்வ, விஷேஷமாயிற்றுள்ளா அல்புதங்ஙளு கீதுத்து.
நன்ன நம்பாக்க எல்லாரும் நா கீவுதன ஆக்களும் கீவுரு; நா நன்ன அப்பனப்படெ ஹோப்புதுகொண்டு, அதனகாட்டிலும் தொட்ட காரெ கீவுரு; ஹளி நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
எந்நங்ஙும், பவுலும், பர்னபாசும் கொறேகால அல்லிதென்னெ இத்து, எஜமானினபற்றி தைரெத்தோடெ பிரசங்ஙகீதுரு; தெய்வ தன்ன தயவுள்ளா வாக்கிக சாட்ச்சியாயிற்றெ, ஆக்க இப்புறின கொண்டு அடெயாளங்ஙளும், அல்புதங்ஙளும் நெடத்தித்து.
அம்மங்ங, பர்னபாசும், பவுலும், தெய்வ ஆக்களகொண்டு அன்னிய ஜாதிக்காறா எடேக நெடத்திதா அல்புத, அடெயாளத பற்றி ஒக்க, பிவறாயிற்றெ ஹளிரு; அம்மங்ங அல்லி கூடிபந்தித்தா சபெக்காரு எல்லாரும் ஒச்செகாட்டாதெ குளுது கேட்டண்டித்துரு.
கொறே ஜினாயிற்றெ அவ இந்த்தெ ஹளி பந்நண்டித்தா; ஒந்துஜின பவுலு அரிசஹத்திட்டு, அவளபக்க திரிஞ்ஞு, “நீ இவளபுட்டு ஹோ” ஹளி நா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஹெசறாளெ ஹளுதாப்புது ஹளி, அவளமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயிதகூடெ ஹளிதாங்; ஆகளே அது அவளபுட்டு ஹோயுடுத்து.
அப்போஸ்தலம்மாரா கைப்பிரவர்த்தி கொண்டு, ஜனங்ஙளா எடநடுவு கொறே அல்புதங்ஙளும், அடெயாளங்ஙளும் நெடதுத்து; ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தே மனசோடெ சாலமோன் மண்டாகதாளெ கூடித்துரு.
அம்மங்ங சீமோனும் அது கேட்டு நம்பி, ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திட்டு, பிலிப்பு கீதா அல்புதங்ஙளும் அடெயாளங்ஙளும் கண்டு ஆச்சரியபட்டு, பிலிப்பினகூடெ இத்தாங்.
தெய்வ நிங்காக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின தந்துதும், நிங்கள எடேக தொட்ட, தொட்ட அல்புதங்ஙளொக்க கீதுதும் தன்ன நேமத அனிசரிசி நெடதுதுகொண்டோ? அல்லா, ஏசுக்கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத நம்பி, அதன அனிசரிசிதுகொண்டோ?
அதுமாத்தறல்ல, பல அல்புதங்ஙளு கொண்டும், பல அடெயாளங்ஙளா கொண்டும், பல அதிசயங்ஙளாகொண்டும் ஒக்க, தெய்வும் ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத ஒறப்புபரிசிஹடதெ; அதனோடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொண்டுள்ளா வரங்ஙளா தன்ன இஷ்டப்பிரகார ஜனங்ஙளிக கொட்டும் ஹடதெ.