28 அம்மங்ங பவுலு, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தட்டு, “நிருத்து! நிருத்து! நீ நின்ன பெட்டுவாட; நங்க எல்லாரும் இல்லிதென்னெ இத்தீனு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங, நா நிங்களகூடெ ஹளுதேன ஹளிங்ங, நிங்கள சத்துருக்களா சினேகிசிவா; நிங்காக உபத்தர கீதாவங்ங பேக்காயி தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீயிவா.
அம்மங்ங ஏசு அது கண்டட்டு, மதி, மதி நிறித்திவா; ஹளி ஹளிட்டு, அவன கீயிமேலெ கைபீத்து அவன சுகமாடிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு, “அப்பா! ஈக்க கீயிவுது ஏன ஹளி ஈக்காகே கொத்தில்லெ; அதுகொண்டு ஈக்கள ஷெமீக்கு” ஹளி ஹளிதாங்; எந்தட்டு ஆக்க ஏசின உடுப்பு ஏறங்ங பொக்கு ஹளி சீட்டு குலுக்கி எத்தியண்டுரு.
ஜெயில் காவலுகாறங் ஒறக்கு தெளுது எத்து நோடங்ங, எல்லா ஹடியும் தொறதிப்புது கண்டட்டு, கெட்டிஹைக்கித்தா ஆள்க்காரு ஒக்க தப்பிசி ஓடிப்புரு ஹளி பிஜாரிசிட்டு, தன்னத்தானே பெட்டி, சாயிவத்தெ பேக்காயி, தன்ன வாளு ஊரிதாங்.
அம்மங்ங அவங், பொளுக்கு கொண்டுபொப்பத்தெ ஹளிட்டு, ஒளெயெ ஓடி ஹோயி, அஞ்சி பெறெச்சண்டு பவுலினும், சீலாவினும் காலிக பித்தாங்.
ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் நிங்காக பேடாத்துது ஏனிங்ஙி கீதுதுட்டிங்ஙி பகராக, பகர திரிச்சு கீயாதெ, ஏகோத்தும் தம்மெலெ தம்மெலெ ஒள்ளேது கீயிவா; ஆக்காக மாத்தற அல்லாதெ மற்றுள்ளா எல்லாரிகும் ஒள்ளேது கீயிவா.