9 அந்த்தெ அவங் தூதன ஹிந்தோடெ ஹோயிண்டிப்பங்ங, இதொக்க நேராயிற்றெ நெடிவுது ஹளி அறியாதெ கனசு காம்புது ஹளி பிஜாரிசிண்டித்தாங்.
அம்மங்ங ஏசின அவ்வெ கெலசகாறாகூடெ, ஏசு நிங்களகூடெ ஏன ஹளீனெயோ அதே ஹாற தென்னெ கீயிவா ஹளி ஹளிதா.
அம்மங்ங பேதுரு, தாங் கண்டா தரிசனத பற்றிட்டுள்ளா அர்த்த ஏனாயிக்கு ஹளி ஆலோசிண்டித்தாங்; ஆ சமெயாளெ, கொர்நேலி ஹளாயிச்சா ஆள்க்காரு சீமோனின மெனெ அன்னேஷி கண்டுஹிடுத்தட்டு, ஆ மெனெத பாகுலிக பந்து நிந்துரு.
ஒந்துஜின, ஹகலு மூறுமணி சமெயாளெ அவங் ஒந்து தரிசன கண்டாங்; ஆ தரிசனதாளெ, தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் கொர்நேலி! ஹளி தன்ன ஊளுது ஒயித்தாயி கண்டாங்.
“நா யோப்பா பட்டணாளெ, ஒந்துஜின பிரார்த்தனெ கீதண்டிப்பங்ங, ஒந்து தரிசன கண்டிங்; அது எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒந்து தொட்ட கம்பிளி, நாக்கு மூலேக கெட்டிட்டு ஆகாசந்த நன்னப்படெ எறங்ஙி பந்துத்து.
எந்தட்டு தூதங் அவனகூடெ, “பிரிக நின்ன அரெப்பட்டெ கெட்டிட்டு, செருப்பு ஹைக்கிக” ஹளிதாங், அம்மங்ங பேதுரு அந்த்தெ தென்னெ கீதாங்; தூதங் ஹிந்திகும் அவனகூடெ, “நின்ன பொதப்பு ஹொத்தண்டு நன்ன ஹிந்தோடெ பா” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, அகரிப்பா ராஜாவே! ஆ, சொர்க்க தரிசனத நா கண்டும், கேட்டும் அனிசரிசிதிங்.
ஆ சமெயாளெ தமஸ்காளெ அனனியா ஹளிட்டு, ஏசின சிஷ்யங் ஒப்பாங் இத்தாங். எஜமானு, அவன முந்தாக தரிசனமாயிற்றெ பந்தட்டு, “அனனியா” ஹளி ஊதாங்; அதங்ங அவங், “எஜமானனே ஏனாப்புது” ஹளி கேட்டாங்.
அப்ரகாமிக அவகாசமாயிற்றுள்ளா சலத கொடத்தெ பேக்காயி தெய்வ அவன ஊளாதாப்பங்ங, அவங் அதன அனிசரிசி அல்லிக ஹோதுதும் ஆ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது; எல்லிக ஹோப்புது ஹளி கொத்தில்லாதெ இத்தட்டும், அவங் தெய்வத வாக்கு கேட்டு ஹொறட்டு ஹோதாங்.