11 பேதுறிக ஓர்மெ பொப்பங்ங, “ஏரோதின கையிகும், யூதம்மாரா சிந்தேகும் நன்ன ஹிடிபுடுசத்தெ பேக்காயி, எஜமானு தன்ன தூதன ஹளாயிச்சுதன நா ஈகளாப்புது நேராயிற்றெ மனசிலுமாடிது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஆப்புது அவங், நன்ன அப்பன ஊரின ஏசோ கெலசகாரு ஹொட்டெதும்ப திந்து, குடுத்து திருப்தியாயிற்றெ இத்தீரெ, எந்நங்ங நா இல்லி ஒந்து நேரகூடி திம்பத்தெ இல்லாதெ ஹட்டிணி இத்து சத்தீனெ ஹளி சிந்திசி நோடிது.
அம்மங்ங, எஜமானின தூதாங் பேதுறினப்படெ பந்து நிந்நா; அம்மங்ங ஜெயிலறெயாளெ ஒள்ளெ பொளிச்ச உட்டாத்து; எந்தட்டு தூதங் அவன தட்டி ஏளிசிட்டு, “பிரிக ஏளு” ஹளி, ஹளிதாங்; ஆகளே அவன கெட்டிஹைக்கித்தா சங்ஙலெ அளுதுபித்து.
அந்த்தெ எருடுவர்ஷ களிவதாப்பங்ங, பெலிக்ஸின பகராக பெர்சிபெஸ்து ஹளாவாங் கவர்னறாயிற்றெ பந்நா; அம்மங்ங பெலிக்ஸு, யூதம்மாரா கையிந்த ஒள்ளெ ஹெசறு கிட்டத்தெபேக்காயி, பவுலின ஜெயிலாளெ தென்னெ பீத்தட்டு ஹோதாங்.
அம்மங்ங பெஸ்து, யூதம்மாரா கையிந்த ஒள்ளெ ஹெசறு கிட்டத்தெபேக்காயி பவுலாகூடெ, “ஈ காரெபற்றி நா நின்ன எருசலேமிக கூட்டிண்டுஹோயி விசாரணெ கீவத்தெயோ?” ஹளி கேட்டாங்.
எந்நங்ங தெய்வதூதங், ராத்திரி ஜெயிலுபாகுலா தொறது ஆக்கள ஹொறெயெ கொண்டுபந்தட்டு,
தூதம்மாரு எல்லாரும் தெய்வாக சேவெகீவா ஆவிகளாப்புது; ரெட்ச்சிக்கப்படத்துள்ளா ஆள்க்காறிக சகாயகீவத்தெபேக்காயி தெய்வ ஹளாய்ச்சா ஆவிகளாப்புது ஆக்க.
எந்நங்ங தெய்வ பய உள்ளா ஜனத சிட்ச்செந்த காப்பத்தெகும், அக்கறம கீவா ஆள்க்காறிக ஞாயவிதி ஜினதாளெ சிட்ச்செ கொடத்தெகும் தெய்வாக கொத்துட்டு.