1 ஆ காலதாளெ ஏரோதுராஜாவு சபெயாளெ உள்ளா செலாக்கள ஹிடுத்து, உபத்தருசத்தெ கூடிதாங்.
ஆ காலதாளெ கலிலா தேசாளெ கவர்னறாயித்தா ஏரோது ஹளாவாங், ஏசினபற்றிட்டுள்ளா காரெ ஒக்க அருதட்டு,
ஈ ஏரோது ஹளாவாங், அவன தம்ம பிலிப்பின ஹிண்டுரு, ஏரோதி ஹளாவள கூட்டிண்டுபந்து புட்டித்தா ஹேதினாளெ யோவானின ஹிடுத்து ஜெயிலாளெ ஹைக்கித்தாங்.
அந்த்தெ இப்பங்ங; ஈ ஏரோதின ஹுட்டிதா ஜின பந்துத்து; அம்மங்ங ஏரோதி ஹளாவள மக ஆக்கள முந்தாக பந்து ஆட்ட ஆடி ஏரோதினும், பிருந்நுகாரு எல்லாரினும் சந்தோஷபடுசிதா.
“இதொக்க களிவதாப்பங்ங, நன்ன ஹேதினாளெ எல்லா ஜாதிக்காரும் நிங்கள வெருப்புரு; ஆக்க நிங்கள உபத்தரகீது கொல்லத்தெபேக்காயி ஏல்சிகொடுரு.
நா ஜினோத்தும் நிங்களகூடெதால அம்பலதாளெ உபதேச கீதண்டித்துது? அம்மங்ங ஏனாக நன்ன ஹிடிப்பத்தெ பாராத்துது? எந்நங்ங, ஈக நிங்கள சமெயும், இருட்டின அதிகாரும் ஆப்புது ஹளி ஹளிதாங்.
‘கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனல்ல’ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கின மனசினாளெ பீத்தணிவா; ஆக்க நன்னே உபத்தரிசிதுட்டிங்ஙி, நிங்களும் உபத்தருசுரு; நன்ன வாக்கின அனிசரிசித்தங்ங, நிங்கள வாக்கினும் அனிசரிசிப்புரு.
பிரார்த்தனெ மெனெந்த நிங்கள ஹொறெயெ தள்ளுரு; நிங்கள கொல்லுதொக்க தெய்வாகபேக்காயி கீவா கெலச ஆப்புது ஹளி பிஜாருசா கால பொக்கு.
அந்த்தெ ஆக்க ஹணசேகரிசிட்டு, பர்னபாசு, பவுலு ஹளாக்கள கையிகொட்டு, எருசலேமாளெ இப்பா சபெ மூப்பம்மாராகையி ஏல்சிரு.
அந்த்தெ ஏரோது, யோவானின அண்ணனாயிப்பா யாக்கோபின ஹிடுத்து, வாளாளெ பெட்டி கொந்நா.
அந்த்தெ யூதேயா, கலிலா, சமாரியா ஹளா தேசதாளெ உள்ளா சபெக்காறிக ஒக்க ஒந்து சமாதான உட்டாத்து; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயத்தோடு கூடி சபெ சக்திபட்டுத்து; சபெத எண்ணம் பெருகித்து; ஆ சபெ ஒக்க தெய்வ பயதாளெ வளர்ந்நுத்து.