42 அதுமாத்தறல்ல, ஜீவோடெ இப்பா ஆள்க்காறிகும், சத்தா ஆள்க்காறிகும், தெய்வ பீத்தா ஞாயாதிபதி ஏசு தென்னெயாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன, ஜனங்ஙளாகூடெ ஹளத்தெகும், சாட்ச்சி ஹளத்தெகும் நங்களகூடெ ஹளிதீனெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்னகூடெ ஹுட்டிதா ஐது அண்ணதம்மந்தீரு இத்தீரெ; ஆக்களும் ஈ பேதனெ உள்ளா சலாக பாரதிப்பத்தெ பேக்காயி, அவங் ஹோயி ஆக்களகூடெ ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா ஹளி ஹளக்கெயல்லோ? ஹளி ஹளிதாங்.
மனுஷனாயி பந்தா நா சாயிக்கு ஹளிட்டுள்ளுதொக்க, தெய்வ தீருமானிசிதா ஹாற தென்னெ சம்போசுகு; எந்நங்ங நன்ன ஒற்றிகொடாவங்ங கேடுகால தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நிங்களமேலெ பொப்பதாப்பங்ங நிங்க சக்தி உள்ளாக்களாயி எருசலேமாளெயும், யூதேயா தேச முழுவனும், சமாரியா தேசாளெயும், லோகத எல்லா அற்றவரெயும் ஹோயி, நனங்ங சாட்ச்சிகளாயி, ஜனங்ஙளிக ஒள்ளெவர்த்தமான அருசுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஒந்துஜின பொக்கு, ஆ ஜினதாளெ, தாங் தீருமானிசிதா ஏசினகொண்டு எல்லா மனுஷம்மாரினும், தெய்வ நீதியாயிற்றெ ஞாயவிதிக்கு; அந்த்தெ, லோகத ஞாயவிதிப்பத்தெபேக்காயி, தெய்வ ஏசின தெரெஞ்ஞெத்திது நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டு, சத்தா ஏசின ஜீவோடெ ஏள்சித்து” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ பவுலு, சத்திய ஜீவிதாதபற்றியும், அச்சடக்கதபற்றியும், இனி பொப்பத்துள்ளா காலத ஞாயவிதிபற்றியும் கூட்டகூடதாப்பங்ங, பெலிக்ஸிக அஞ்சிக்கெ ஹுக்கித்து; அம்மங்ங அவங் பவுலாகூடெ, “மதி, மதி! ஈக நீ ஹோயுடு; நனங்ங சவேரி கிட்டதாப்பங்ங நின்ன ஊளக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்.
“நிங்க அம்பலாக ஹோயி ஈ, ஜீவவாக்கு எல்லதனும் ஜனங்ஙளிக பிரசங்ங கீயிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
நா இதொக்க ஹளுது ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ ஞாயவிதிப்பா ஜினதாளெ மனுஷரு சொகாரெயாயிற்றெ கீதா தெற்று குற்றத ஒக்க, ஏசுக்கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அடிஸ்தானங்கொண்டு தெய்வ ஆக்கள ஞாயவிதிக்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, கிறிஸ்து ஞாயவிதிப்பா ஜினாளெ நங்க எல்லாரும் அவன சிம்மாசனத முந்தாக நில்லத்தெ வேண்டிபொக்கு; அம்மங்ங, நங்களாளெ ஒப்பொப்பனும், ஈ சரீரதாளெ இப்பதாப்பங்ங கீதா ஒள்ளேதங்ங ஆதங்ஙும், பேடாத்துதங்ங ஆதங்ஙும் அதாதங்ஙுள்ளா பல கிட்டுகு.
ஜனங்ஙளு எல்லாரினும் பரிப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ கிறிஸ்து ஏசு ராஜாவாயிற்றெ திரிச்சு பொப்பதாப்பங்ங, ஜீவோடெ இப்பாக்க, சத்தாக்க எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பாங்; அதுகொண்டு தெய்வதும் கிறிஸ்தினும் சாட்ச்சி பீத்து நா ஹளுது ஏன ஹளிங்ங;
நா தெய்வாக இஷ்டப்பட்டா ஹாற ஜீவிசிதுகொண்டு ஜெயிப்பாக்காக கொடா ஒந்து கிரீட தெய்வ நனங்ஙபேக்காயி பீத்துஹடதெ; ஜனங்ஙளா ஞாயமாயிற்றெ விதிப்பா தெய்வ அவசான ஜினதாளெ அதன நனங்ங தக்கு; நனங்ங மாத்தறல்ல, ஏசு பொப்பா ஜின எந்த ஹளி ஆக்கிரகத்தோடெ காத்திப்பா எல்லாரிகும் கொடுகு.
எந்நங்ங ஜீவோடெ இப்பாக்களும், சத்தாக்களும் ஞாயவிதிப்பத்தெ கழிவுள்ளாயிப்பா தெய்வத கையாளெ ஆக்க குடுங்ஙுரு.
“இத்தோல! அவங் மோடதமேலெ ஹத்தி பந்நீனெ; எல்லாரும் அவன காம்புரு; அவன குத்தி தொளெச்சா ஆள்க்காரும் அவன காம்புரு; பூமியாளெ உள்ளா எல்லாரும் அவன காமங்ங ஹாடிஅளுரு; அந்த்தெ தென்னெ நெடிகு; அது சத்திய.
“இத்தோல! நா பிரிக பந்நீனெ; அவாவன பிறவர்த்தி அனிசரிசிட்டுள்ளா பலத நா, அவாவங்ங கொடுவிங்.