19 பேதுரு ஹிந்திகும், ஆ தரிசனத பற்றி அந்த்தெ ஆலோசிண்டிப்பங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு அவனகூடெ, “அத்தோல! மூறு ஆள்க்காரு நின்ன கேட்டண்டு பந்துதீரெ.
சத்தியத ஹளிதப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவாங் பொப்பதாப்பங்ங, பூரணமாயிற்றுள்ளா சத்தியதப்படெ நிங்கள கூண்டிண்டு ஹோப்பாங். அவங் தன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்நனும் கூட்டகூடாதெ, தாங் அருதா காரெ மாத்தற கூட்டகூடுவாங். இனி சம்போசத்துள்ளா காரெதும் ஹளிதப்பாங்.
எந்தட்டு ஆக்க, “பேதுரு ஹளா சீமோனு இல்லி இத்தீனெயோ?” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதுகேட்டுரு.
ஒந்துஜின, ஹகலு மூறுமணி சமெயாளெ அவங் ஒந்து தரிசன கண்டாங்; ஆ தரிசனதாளெ, தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் கொர்நேலி! ஹளி தன்ன ஊளுது ஒயித்தாயி கண்டாங்.
‘நீ ஒந்நங்ஙும் சம்செபடாதெ ஆக்களகூடெ ஹோ!’ ஹளி பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நன்னகூடெ ஹளித்து; அல்லிந்த ஈ கூட்டுக்காறாயிப்பா ஆறு ஆள்க்காறாகூடெ நானும், ஆ மனுஷன ஊரிக ஹோதும்.
ஆக்க நோம்பு இத்து, கும்முட்டண்டிப்பா சமெயாளெ, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்களகூடெ, “நா தெரெஞ்ஞெத்திதா ஒந்து விஷேஷப்பட்ட கெலசாகபேக்காயி பர்னபாசினும், சவுலினும் மாற்றி நிருத்திவா” ஹளி ஹளித்து.
ஈ காரெபற்றி, ஆக்க கொறேநேர சர்ச்செ கீதுரு; அம்மங்ங சீமோன்பேதுரு எத்துநிந்து ஆக்களபக்க நோடிட்டு, “கூட்டுக்காறே! நன்ன பாயாளெ ஒள்ளெவர்த்தமான அறிசி, அதன அன்னிய ஜாதிக்காரும் கேட்டு நம்பத்தெபேக்காயி, நிங்களாளெ ஒப்பனாயிப்பா நன்ன, கொறச்சுகாலத முச்செ தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்தி ஹடதெ ஹளிட்டுள்ளுது நிங்காக கொத்துட்டு.
ஆ சமெயாளெ, அல்லி இப்பா சபெக்காறா கண்டுஹிடுத்து, ஏளுஜின ஆக்களகூடெ தங்கிதும்; அம்மங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பவுலிக எருசலேமாளெ பிரசன உட்டாக்கு ஹளி ஹளிதுகொண்டு, ஆக்க பவுலாகூடெ “நீ எருசலேமிக ஹோவாட” ஹளி அவனகூடெ கெஞ்சி கேட்டுரு.
பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பிலிப்பினகூடெ, “நீ ஹோயி ஆ தேறினகூடெ நெடெ” ஹளி ஹளித்து.
ஈ காரெ ஒக்க நெடத்தாவாங் ஆ ஒந்தே ஆல்ப்மாவு தென்னெயாப்புது; அவங் தன்ன இஷ்டப்பிரகார உள்ளா வரத ஒப்பொப்பங்ஙும் பகர்ந்நு கொட்டீனெ.
இஞ்ஞி பொப்பத்துள்ளா காலதாளெ செலாக்க, தங்கள தெய்வ நம்பிக்கெத புட்டட்டு, பொள்ளு ஹளி ஏமாத்தா ஆல்மாவின உபதேசாகும், பிசாசின உபதேசாகும் அனிசரிசி ஹோயுடுரு ஹளி பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு வளரெ செரியாயிற்றெ ஹளி ஹடதெ.