2 “நீ நன்னகூடெ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, தக்க சமெயாளெ நா நின்ன சகாசி ரெட்ச்சிசிதிங்” ஹளி தெய்வ ஹளுதாப்புது; ஆ ரெட்ச்செகுள்ளா சமெ! இந்து தென்னெயாப்புது ஹளி ஓர்மெயாளெ பீத்தணிவா.
அதங்ங ஆள்க்காரு அவனகூடெ, “நசரெத்து பாடதாளெ இப்பா ஏசு ஹோதீனெ” ஹளி ஹளிரு.
ஈ ஒள்ளெ காரெ ஒக்க கீவத்தெபேக்காயி, ஈ காலத தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்தி ஹடதெ” ஹளிட்டுள்ளா பாகத பாசிதாங்.
அதுகொண்டு, நிங்க ஒப்புரும் நிங்கள மனசின கல்லுமனசுமாடி தெற்று குற்ற கீது சதியாளெ குடுங்ஙாதிருக்கிங்ஙி, ஒந்நொந்து ஜினும் “இந்து ஒந்துஜின மாத்தற ஒள்ளு” ஹளி பிஜாரிசிண்டு, நிங்க தம்மெலெ தம்மெலெ புத்தி ஹளிகொடிவா.
அதுகொண்டாப்புது பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு, “இந்து நிங்க தெய்வ ஹளுதன கேளுதாயித்தங்ங,
அதுகொண்டாப்புது தெய்வ சொஸ்த்ததெக பேக்காயி இஞ்ஞொந்து சந்தர்பத பீத்துஹடதெ; ஆ, ஜின இந்து தென்னெ; ஹளிட்டுள்ளா வாக்கின தென்னெ, “இந்து நிங்க தெய்வத வாக்கு கேளுதாயித்தங்ங, நிங்கள மனசின கல்லு மனசு மாடுவாட!” ஹளி தெய்வ தன்ன புஸ்தகதாளெ தாவீதினகொண்டு நேரத்தே எளிதிபீத்திப்புது.