17 அதுமாத்தற அல்ல, பேறெ ஒந்து சலதாளெ “அந்த்தெ மோசமாயிற்றுள்ளா காரெ கீது, அசுத்தியாயிற்றெ ஜீவுசாக்கள புட்டு மாறிவா; அம்மங்ங, நா நிங்கள மக்களாயிற்றெ ஏற்றெத்துவிங்” ஹளியும்,
அதுகூடாதெ, பேறெ கொறே வாக்குகொண்டும் சாட்ச்சி ஹளிட்டு, “ஈ துஷ்ட ஜனதமேலெ பொப்பத்துள்ளா சிட்ச்செந்த நிங்கள காத்தணிவா” ஹளி புத்தி ஹளிகொட்டாங்.
தெய்வ தன்ன பெகுமான உள்ளா ராஜெயாளெ ஜீவுசத்தெபேக்காயி நிங்கள அங்ஙிகரிசிதா ஹாற தென்னெ, நிங்களும் மற்றுள்ளாக்கள அங்ஙிகரிசிவா.
சினேக உள்ளாக்களே! இப்பிரகாரமாயிற்றெ தெய்வத வாக்கொறப்பு கிட்டிப்பா நங்க, நங்கள சரீரதாளெயும், மனசினாளெயும் உள்ளா அசுத்தி நீக்கி சுத்தமாடி தெய்வாக அஞ்சி பரிசுத்தமாயிற்றெ ஜீவுசுவும்.
அதுகளிஞட்டு, ஆகாசந்த பேறெ ஒந்து ஒச்செ உட்டாத்து; அதனாளெ “நன்ன ஜனமாயிப்பாக்களே! நிங்க அவளபுட்டு ஹொறெயெ கடதுடிவா; அவ கீவா தெற்று குற்றத நிங்க கீதுடுவாட; இல்லிங்ஙி, அவாக கிட்டத்துள்ளா சிட்ச்செதென்னெ நிங்காகும் கிட்டுகு.