19 தெய்வதகையி நிங்கள ஏல்சிகொட்டு, ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீதட்டுங்கூடி, நிங்காக கஷ்ட பந்துதுட்டிங்ஙி, அது சத்தியநேரு உள்ளாவனாயிப்பா தெய்வத இஷ்ட தென்னெயாப்புது.
அம்மங்ங ஏசு, அப்பா, நின்ன கையாளெ நன்ன ஜீவத ஏல்சீனெ ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிட்டு தன்ன ஜீவத புட்டாங்.
அவனமேலெ கல்லெருதண்டிப்பங்ஙே அவங், “எஜமானனாயிப்பா ஏசுவே! நின்னகையி நன்ன ஆல்ப்மாவின ஏல்சிதந்நீனெ; நன்ன ஏற்றெத்துக்கு” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
நசிச்சு ஹோகாத்த ஜீவிதாக பேக்காயி, ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீது பொருமெயோடெ ஜீவுசாக்காக தெய்வ பெலெபிடிப்புள்ளா நித்திய ஜீவித கொடுகு.
அதுகொண்டப்புது நா ஈ பாடொக்க அனுபோசுது, எந்நங்ஙும் அதனபற்றி நனங்ங நாண ஒந்தும் இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, நா ஏறன நம்பி ஜீவிசீனெ ஹளிட்டுள்ளுது நனங்ங கொத்துட்டு; ஏசுக்கிறிஸ்து திரிஞ்ஞு பொப்பாவரெட்ட தெய்வ நன்னகையி ஏல்சிதன ஒக்க ஒயித்தாயி காப்பத்தெ தெய்வாக கழிவுட்டு ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்பாத நம்பிக்கெ நனங்ங உட்டு.
அந்த்தெ நிங்க ஒள்ளேது கீவுதுகொண்டு புத்தி இல்லாத்தாக்கள பாயெ அடெப்புதாப்புது தெய்வத இஷ்ட.
ஏனாக ஹளிங்ங, பேடாத்த காரெ கீதட்டு புத்திமுட்டு சகிப்புதல்ல தெய்வ இஷ்ட; ஒள்ளெ காரெ கீதட்டு புத்திமுட்டு சகிப்புதாப்புது தெய்வ இஷ்ட.
ஆ ஆல்ப்மாக்களு ஏற ஹளிங்ங, பண்டுகாலதாளெ நோவா கப்பலு உட்டுமாடிண்டிப்பங்ங தெய்வத வாக்கு அனிசரிசாத்தாக்களாப்புது; தெய்வ ஆக்களகூடெ லோகாக பொப்பா நாசதபற்றி கூட்டகூடிட்டுகூடி மனசு திரியாத்தாக்களாப்புது; எந்நங்ங ஆ கூட்டதாளெ தெய்வத வாக்கு அனிசரிசிதா எட்டு ஆள்க்காறின மாத்தற தெய்வ நீரினாளெ காத்துத்து.