17 ஏனாக ஹளிங்ங, பேடாத்த காரெ கீதட்டு புத்திமுட்டு சகிப்புதல்ல தெய்வ இஷ்ட; ஒள்ளெ காரெ கீதட்டு புத்திமுட்டு சகிப்புதாப்புது தெய்வ இஷ்ட.
கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயிட்டு, முட்டுகுத்தி கவுந்நுபித்து, “நன்ன அப்பா! பற்றுதுட்டிங்ஙி ஈ கஷ்ட நன்னபுட்டு நீஙட்டெ; எந்நங்ஙும் நன்ன இஷ்ட அல்ல; நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
எந்தட்டு ஏசு ஹிந்திகும் ஹோயி, “நன்ன அப்பா! ஈ கஷ்டப்பாடு நா ஏற்றெத்தியே பற்றுகு அல்லாதெ அது நன்னபுட்டு ஹோக ஹளி கண்டங்ங, நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
“தெய்வ இஷ்ட ஆயித்தங்ங நா நிங்களப்படெ திரிச்சும் பரக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்; எந்தட்டு ஆக்களகூடெ யாத்தறெ ஹளிட்டு, எபேசிந்த கப்பலுஹத்தி செசரியாக ஹோதாங்.
நங்க ஏசோ ஹளிட்டும், அவங் சம்சாத்துதுகொண்டு, எஜமானனாயிப்பா ஏசின இஷ்டப்பிரகார நெடெயட்டெ ஹளி சப்பேனெ இத்தும்.
கடெசி காலதாளெ கிட்டத்தெ ஹோப்பா ஆ சொத்தின ஓர்த்து நிங்க சந்தோஷப்பட்டங்கூடி, கொறச்சு கால பல உபத்தரங்கொண்டு கஷ்ட சகிப்பத்தெ வேண்டிபொக்கு.
அந்த்தெ நிங்க ஒள்ளேது கீவுதுகொண்டு புத்தி இல்லாத்தாக்கள பாயெ அடெப்புதாப்புது தெய்வத இஷ்ட.
அதல்லாதெ குற்றகீதாகண்டு பொப்பா கஷ்டத சகிச்சங்ங அதனாளெ பெருமெ ஹளத்தெ ஏன ஹடதெ? அவங் கீதா குற்றாக உள்ளா சிட்ச்செதென்னெ கிட்டட்டெ ஹளி ஹளுரு; ஒள்ளேது கீதாகண்டு அதங்ஙபேக்காயி பொருமெயாயிற்றெ கஷ்ட சகிச்சுதுட்டிங்ஙி அதாப்புது தெய்வாக இஷ்ட.
ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீது ஜீவுசுதுகொண்டு நிங்காக ஒந்துபாடு புத்திமுட்டு பந்நங்ஙும், அதங்ங நிங்க அஞ்சத்துள்ளா ஆவிசெயும் இல்லெ; அது ஓர்த்து பேஜார படத்தெகும் இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள அனிகிருசுகு.
எந்நங்ங நிங்காக ஒந்து கஷ்டப்பாடு பந்துத்து ஹளி பீத்தணிவா; அது நிங்க ஆவிசெ இல்லாத்த காரெயாளெ எடெபட்டுது கொண்டோ, கட்டாகண்டோ, பேடாத்த காரெ கீதாகண்டோ, கொலெகீதாகண்டோ பந்தா கஷ்டங்ஙளாயிற்றெ இப்பத்தெ பாடில்லெ.
தெய்வதகையி நிங்கள ஏல்சிகொட்டு, ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீதட்டுங்கூடி, நிங்காக கஷ்ட பந்துதுட்டிங்ஙி, அது சத்தியநேரு உள்ளாவனாயிப்பா தெய்வத இஷ்ட தென்னெயாப்புது.