13 நிங்க ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீவாக்களாயித்தங்ங, ஒப்புரும் நிங்காக பேடாத்துது கீயரு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, பேடாத்துது கீவாக்கள சிட்ச்சிசத்தெகும், ஒள்ளேது கீவாக்கள பாராட்டத்தெகும் ஆப்புது ஆக்கள நேமிசிப்புது; அதுகொண்டு ஆக்களகையிந்த சிட்ச்செ கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா அஞ்சிக்கெ இல்லாதிருக்கிங்ஙி, ஒள்ளெ காரெ மாத்தற கீயிவா; அம்மங்ங ஆக்க நிங்கள பாராட்டுரு.
அதுமாத்தறல்ல, தெய்வ ஒப்பனமேலெ சினேகபீத்து, அவங் எந்த்தெ இருக்கு ஹளிட்டு அவன ஊதுத்தோ, அந்த்தலாக்க எல்லாரிகும் ஒள்ளேதங்ங பேக்காயி மாத்தற பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு எல்லா காரெயாளெயும் சகாசீதெ ஹளிட்டுள்ளுது நங்காக கொத்துட்டல்லோ?
அதுகொண்டு, எல்லதனகாட்டிலும் நிங்களகையி தெய்வ சினேக இத்தங்ஙே, மற்றுள்ளாக்களமேலெ சினேக காட்டத்தெ பற்றுகொள்ளு. சினேகத்தோடு பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா வராதும், அதனாளெ பிறித்தியேகிச்சு பொளிச்சப்பாடு ஹளத்துள்ளா வராதும், கிட்டத்தெபேக்காயி கூடுதலு ஆசெபட்டணிவா.
அதுகொண்டு தெய்வ நிங்களமேலெ கருணெ காட்டி, நிங்கள தனங்ங சினேகுள்ளா மக்களாயிற்றெ மாடிதாஹேதினாளெ நிங்க தெய்வசொபாவ உள்ளாக்களாயி நெடதணிவா.
ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் நிங்காக பேடாத்துது ஏனிங்ஙி கீதுதுட்டிங்ஙி பகராக, பகர திரிச்சு கீயாதெ, ஏகோத்தும் தம்மெலெ தம்மெலெ ஒள்ளேது கீயிவா; ஆக்காக மாத்தற அல்லாதெ மற்றுள்ளா எல்லாரிகும் ஒள்ளேது கீயிவா.
ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீது, ஒள்ளெ ஹெசறு எத்திதாவளும் ஆயிருக்கு; ஏதொக்க ஹளிங்ங, மக்கள சாங்க்குது, அன்னியம்மாரா சீகருசுது, பரிசுத்தம்மாரா காலு கச்சுது, கஷ்டதாளெ இப்பாக்கள சகாசுது இந்த்தெ உள்ளா ஒள்ளெ சொபாவ உள்ளாக்களாயிருக்கு.
ஏசுக்கிறிஸ்து, எல்லா அக்கறமந்தும் நீக்கி, நங்கள காத்து ஒள்ளெ காரெ சகலதும் கீவத்தெ மனசுள்ளாக்க ஆப்பத்தெகும் பரிசுத்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும், தன்ன சொந்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும் பேக்காயாப்புது தன்னத்தானே குரிசு மரணாக ஏல்சிகொட்டுது.
நன்ன சினேகுள்ளா கூட்டுக்காறனாயிப்பா காயுவே! அவங் கீவா பேடாத்த காரெ ஒந்நனும், நீ எல்லிங்ஙி கீதுடுவாட; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ ஒள்ளேவனாயிப்புதுகொண்டு, ஒள்ளேது கீவா ஏவனும் தெய்வாக ஏற்றாவனாப்புது; பேடாத்த காரெ கீவாவாங் தெய்வத அறியாத்தாவனாப்புது.