11 ஈ மூறு காரெ கொண்டு தெய்வ நங்களகூடெ ஹளுது ஏன ஹளிங்ங, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஏசினகொண்டு நங்காக சாவில்லாத்த ஜீவித கிடுத்து ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது.
அந்த்தெ இந்த்தலாக்க ஒக்க நித்திய சிட்ச்செகும், ஒள்ளேக்க ஒக்க நித்திய ஜீவிதாகும் ஹோப்புரு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
எருசலேமாளெ இப்பா யூதம்மாரு செல பூஜாரிமாரினும், லேவியம்மாரினும்கூடி யோவானப்படெ ஹளாய்ச்சட்டு, “நீ ஏறா?” ஹளி கேட்டுரு.
ஆ வாக்காயி இப்பாவன கையி ஜீவங் உட்டாயித்து; ஆ ஜீவங் தென்னெயாப்புது மனுஷரிக பொளிச்ச தந்நண்டித்துது.
நா அவேக நித்திய ஜீவித கொட்டீனெ; அது ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக; நன்ன ஆடின ஒப்புரும் நன்னகையிந்த ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டுஹோகாரு.
நன்ன அப்பாங் ஹளிதா வாக்கு நித்திய ஜீவித தந்தாதெ ஹளிட்டுள்ளுது நனங்ங கொத்துட்டு; அதுகொண்டாப்புது நா கூட்டகூடுதொக்க நன்ன அப்பாங் ஹளிதந்தா ஹாற தென்னெ கூட்டகூடுது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “பட்டெயும், சத்தியவும், ஜீவிதும் நா தென்னெயாப்புது. நன்னகூடி அல்லாதெ ஒப்பனும் அப்பனப்படெ ஹோப்பத்தெபற்ற.
இதன நேரிட்டு கண்டாவனாப்புது இதனபற்றி எளிவுது; அவங் ஹளுது நேருதென்னெயாப்புது; அவங் நேருதென்னெ ஹளுது ஹளி அவங்ங கொத்துட்டு; நிங்களும் நம்புக்கு ஹளிட்டுள்ளுதுகொண்டாப்புது அவங் இதொக்க ஹளுது.
அதுகொண்டு மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; தன்ன மங்ஙன நம்பாத்தாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்ட; ஆக்களமேலெ எந்தெந்தும் தெய்வாக அரிசமாத்தறே உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
கூயிவாவங்ங ஒள்ளெ கூலி கிட்டுகு; அவங் கூயிது கொண்டுபொப்புது தென்னெயாப்புது நித்திய ஜீவிதாகுள்ளா ஜன; அதுகொண்டு பத்த பித்தாவனும் கூயிவாவனும்கூடி ஒந்தாயி சந்தோஷபடுரு.
கலிலாக ஹோப்பங்ங சமாரியா நாடுகூடி ஹோப்பத்தெ வேண்டிபந்துதுகொண்டு,
அப்பாங் சத்தாக்கள ஜீவோடெ ஏள்சி ஜீவுசத்தெ பொப்பா ஹாற, மங்ஙனும் தனங்ங இஷ்ட உள்ளாக்கள ஜீவுசத்தெ பீத்தீனெ.
அப்பாங் ஜீவன ஒறவாயிற்றெ இப்புதுகொண்டு, தன்ன மங்ஙனும் ஆ ஜீவ ஒறவாயிற்றெ இப்பத்தெ மாடிதாங்.
மங்ஙன கண்டு, அவன நம்பாக்க எல்லாரிகும் நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட; கடெசி ஜினாளெ நானும் ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன நம்பிதாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டிகளிஞுத்து ஹளி நா நேராயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
அதங்ங சீமோனு பேதுரு, “எஜமானனே! நங்க ஏறனப்படெ ஹோப்பும்? நித்திய ஜீவித தப்பத்துள்ளா வாக்கு நின்னகையி ஆப்புது இப்புது.
தெற்று குற்ற கீவா சொபாவ நங்கள அடிமெ மாடி சாவின பட்டெயாளெ நெடத்திண்டு இத்து; எந்நங்ங இந்து, தெய்வத கருணெ ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு நங்கள ஜீவன பட்டெயாளெ நெடத்தீதெ; ஈ தெய்வத கருணெ நங்கள சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி மாடி நங்காக நித்திய ஜீவித கிட்டத்தெ மாடித்து.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெற்று குற்ற கீவா ஆள்க்காறிக கிட்டா கூலி சாவுதென்னெ ஆப்புது; எந்நங்ங ஏசுக்கிறிஸ்தின எஜமானனாயிற்றெ ஏற்றெத்தாக்காக தெய்வ, தன்ன கருணெயாளெ தப்பா சம்மான ஏன ஹளிங்ங நித்தியஜீவங் தென்னெயாப்புது.
எந்தட்டுகூடி கிறிஸ்து ஏசின ஷெமெ ஏமாரி தொட்டுது ஹளி, ஆ குற்றக்காறாளெ தொட்டாவனாயிப்பா நா மனசிலுமாடத்துள்ளா ரீதியாளெ தெய்வ நன்னமேலெ கருணெ காட்டித்து; ஏசின நம்பி நித்திய ஜீவனிக ஹோப்பத்துள்ளா ஜனங்ஙளிக ஒந்து முன்னுதாரணமாயிற்றெ தெய்வ நன்ன பீத்திப்புதாப்புது.
அந்த்தெ நங்க தெய்வதகூடெயும், தன்ன மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தினகூடெயும் பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவிசிதுட்டிங்ஙி, கிறிஸ்து நங்காக தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளிதா சாவில்லாத்த ஜீவித நங்காக கிட்டுகு.
எந்நங்ங, தெய்வ நேமத மீறிதா குற்றாகுள்ளா சிட்ச்செந்த நங்கள ஹிடிபுடுசத்தெ பேக்காயி ஆப்புது தெய்வ தன்ன மங்ஙன ஈ லோகாக ஹரெக்கெயாயிற்றெ ஹளாயிச்சுது; தெய்வ அந்த்தெ கீதுது, தெய்வத நங்க சினேகிசிது கொண்டல்ல, தெய்வ நங்கள சினேகிசிது கொண்டாப்புது; இதாப்புது தெய்வத சினேக.
தெய்வ, சினேக உள்ளாவாங் ஹளிட்டுள்ளுதன நங்காக காட்டிதந்துது எந்த்தெ ஹளிங்ங, தன்ன ஒந்தே ஒந்து மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஈ லோகாக ஹளாயிச்சு நங்காக சாவில்லாத்த ஜீவித தந்துதுகொண்டாப்புது.
அதுகொண்டு, தெய்வ தன்ன மங்ஙனபற்றி ஹளிதா ஈ மூறு காரெதும் நம்பாவாங் ஏசு தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளி தன்ன மனசினாளெ ஒறப்புள்ளாவனாயி இத்தீனெ; தெய்வ தன்ன மங்ஙனபற்றி ஹளிதன நம்பாத்தாவாங், ஈ மூறு காரெயும் நெடதுபில்லெ ஹளி பொள்ளு ஹளாவனாப்புது.
சத்தியமாயிற்றுள்ளா தெய்வத, நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு ஈ லோகாக பந்துது; அவனகூடெ பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவுசுது தென்னெயாப்புது நேராயிற்றுள்ளா ஜீவித; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத சத்திய; சாவில்லாத்த ஜீவனும் அவங் தென்னெயாப்புது.
ஈ மூறு காரெயுங்கூடி ஏசு, தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன ஒறப்பாயிற்றெ ஹளீதெ.
தேமந்திரி ஹளாவன பற்றி எல்லாரும் அவங் சத்தியநேரு உள்ளாவனாப்புது ஹளி ஹளீரெ; அது செரிதென்னெ ஆப்புது; நங்கள அபிப்பிராயும் அதுதென்னெ ஆப்புது; நங்க ஹளுது பொள்ளல்ல ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?
தெய்வ நிங்கள சினேகிசா ஹாற தென்னெ நிங்களும் ஜீவிசிவா; எந்தெந்தும் ஜீவுசத்துள்ளா நித்திய ஜீவிதாகபேக்காயும், நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ கிட்டத்தெபேக்காயி ஏகோத்தும் காத்திரிவா.
யோவானு, தெய்வ ஹளிதா வாக்கின பற்றியும், ஏசுக்கிறிஸ்து காட்டி கொட்டுதன பற்றியும், அவனே கண்டுதன பற்றியும் ஒக்க, சாட்ச்சியாயிற்றெ ஹளீனெ.
அதுகளிஞட்டு, ஆ தூதங் ஜீவங் தப்பா நீருள்ளா ஒந்து பொளெத நனங்ங காட்டிதந்நா; அது பளபளப்பாயிற்றெ மின்னிண்டித்து; ஆ பொளெ தெய்வும், ஆடுமறியும் குளுதிப்பா சிம்மாசனந்த ஹொறட்டு பந்நண்டித்து.