அது ஏனொக்க ஹளிங்ங, எந்நங்ங, பிம்மாக பூசெகளிச்சா அசுத்தி உள்ளுதன திம்பத்தெபாடில்லெ; சோரெதும் திம்பத்தெபாடில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, அதன சோரெ ஹொறெயெ கடதுஹோகாத்துது கொண்டு, சோசமுட்டி சத்தா ஏதன எறெச்சியும் திம்பத்தெபாடில்லெ; பேசித்தர கீவத்தெபாடில்லெ ஹளி, இந்த்தல அத்தியாவிசெமாயிற்றுள்ளா காரெ அல்லாதெ, புத்திமுட்டுள்ளா பேறெ ஒந்நனும் நிங்களமேலெ பீத்து கெட்டத்தெபாடில்லெ ஹளி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிகும், நங்காக ஒள்ளேது ஹளி கண்டுத்து; அதுகொண்டு இந்த்தல காரேக நீஙி, நிங்கள காத்தணுக்கு; ஒயித்தாயி இரிவா!” ஹளி, ஆ கத்தினாளெ எளிதி அயெச்சித்துரு.