5 ஆகாசதாளெ தெய்வ ஹடதெ ஹளியும், பூமியாளெ தெய்வ ஹடதெ ஹளி ஹளீரெ; செலாக்க செல மனுஷம்மாரா தெய்வமாயிற்றெ பிஜாரிசீரெ.
ஜனங்ஙளு எல்லாரும் ஒந்தாயிகூடி இப்பா சமெயாளெ பிலாத்து ஆக்களகூடெ “நா ஏறன விடுதலெ கீயிக்கு ஹளி நிங்க ஆக்கிரிசீரெ? பரபாசினோ? கிறிஸ்து ஹளா ஏசினோ?” ஹளி கேட்டாங்.
பண்டு நிங்க சத்திய தெய்வத அறியாதித்தா காலதாளெ, தெய்வாக கொடத்துள்ளா பெகுமானத ஈ லோகாளெ உள்ளா மற்றுள்ளா காரியங்ஙளிக கொட்டு, அந்த்தலதங்ங அடிமெயாயிற்றெ ஜீவிசிண்டித்துரு.
துஷ்டனாயிப்பா அவங், தெய்வஜனாதும், தெய்வத கும்முடத்துள்ளா எல்லா காரேகும் எதிர்த்து நில்லுவாங்; எல்லதனகாட்டிலும் அவனே தொட்டாவாங் ஹளி தன்ன உயர்த்துவாங்; அதுமாத்ற அல்ல, தெய்வத அம்பலத ஒளெயெ குளுதட்டு நானாப்புது தெய்வ ஹளியும், நன்ன ஆப்புது எல்லாரும் கும்முட பேக்காத்து ஹளியும் ஹளுவாங்.