31 ஈ லோகாளெ நங்க அனுபோசத்துள்ளுது பலதும் உட்டிங்கிலும், லோகும் லோகாளெ உள்ளுது எல்லதும் ஒந்துஜின நசிக்கு ஹளிட்டுள்ளா காரெ ஓர்த்து, ஆ சந்தோஷதே தொட்டுது ஹளி பிஜாரிசிண்டிருவாட.
“அதுகொண்டு, நிங்க கள்ளு குடிப்புதனாளெயும், பெருந்தீனி திம்புதனாளெயும், லோகாளெ எந்த்தெஒக்க ஜீவுசுது ஹளிட்டுள்ளா பேஜாரதாளெயும், இறாதெ, தெய்வ ஞாயவிதிப்பா ஆ ஜினதாளெ நிங்க பிஜாருசாத்த சமெயாளெ, குடுங்ஙாதெ இருக்கிங்ஙி ஜாகர்தெயாயிற்றெ இரிவா.
கூட்டுக்காறே! நா ஒந்து காரெ ஹளுது ஏன ஹளிங்ங, ஏசு பொப்பத்துள்ளா சமெஆத்து, நங்கள ஜீவிதகால கொறவாயி இப்புதுகொண்டு, குடும்பஜீவித மாத்தறே தொட்டுது ஹளி பிஜாரிசிண்டிருவாட.
ஒந்து துக்கதாளெ அளாக்க ஆ துக்கதே தொட்டுது ஹளி பிஜாரிசிண்டிருவாட; அதே ஹாற தென்னெ சந்தோஷதாளெ ஜீவுசாக்க, ஆ சந்தோஷதே தொட்டுது ஹளிண்டிருவாட; அதே ஹாற ஒந்து சாதெனெ பொடிசிட்டும், ஹளிட்டுள்ளா சந்தோஷதாளெ இப்பாக்க, அதே தொட்டுது ஹளிண்டிருவாட.
அதுகொண்டு, நன்ன சொந்த காரெ மனசினாளெ பீத்தண்டு, கூலிகபேக்காயி தெய்வத கெலசகீவத்தெகும் நனங்ங இஷ்டில்லெ; தெய்வத கையிந்த கிட்டா பல ஓர்த்து நனங்ங கிட்டத்துள்ளா கூலிதகூடி புட்டட்டு ஆப்புது கெலசகீவுது.
‘இஞ்ஞொந்து பரச’ ஹளி ஹளிப்புது, கண்ணிக காம்பா எல்லதும் குலிங்ஙி இல்லாதெ ஆக்கு; அதொக்க நீஙி ஹோப்பதாப்பங்ங, குலுங்ஙாத்துது ஒக்க நெலெநில்லுகு.
ஏனாக ஹளிங்ங, மனுஷன சரீர பைலாளெ இப்பா ஹுல்லின ஹாற உள்ளுதாப்புது; மனுஷன ஹெசறும் புகழும் ஒக்க ஹுல்லின ஹூவின ஹாற உள்ளுதாப்புது; ஹுல்லு வாடிண்டு ஹோப்பா ஹாற சரீர வாடிண்டு ஹோக்கு; ஹூவு உதிரி ஹோப்பா ஹாற ஹெசறும் மதிப்பும் ஒந்தும் இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு.
எல்லதங்ஙும் முடிவு ஆயிஹோத்து; அதுகொண்டு நிங்க ஏகோத்தும் சொந்த ஆசெத அடக்கி, சுபோத உள்ளாக்களாயி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டிரிவா.
இந்த்தலதொக்க ஈ லோக அவசான ஆப்பங்ங நசிச்சண்டுஹோக்கு; எந்நங்ங தெய்வாக இஷ்டுள்ளுது ஏன ஹளி அருது, அதனபிரகார நெடிவாவாங் எந்தெந்தும் ஜீவுசுவாங்.