5 நிங்க கீவுது கண்டு நிங்காக நாண பொப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது இதொக்க ஹளுது; இந்த்தல பிரசன தீப்பத்தெ அறிவுள்ளா ஒப்பனும் சபெயாளெ இல்லெ ஹளிட்டல்லோ இதொக்க கீவுது?
அந்தத்தஜின சுமாரு நூறா இப்பத்து சிஷ்யம்மாரு அல்லி கூடித்துரு; அம்மங்ங பேதுரு ஆக்கள நடுவின எத்து நிந்தட்டு,
அம்மங்ங அனனியா, “எஜமானனே! ஆ மனுஷங் எருசலேமாளெ இப்பா நின்ன பரிசுத்தம்மாரிக ஒந்துபாடு உபத்தர கீதுது, பலரும் ஹளிது கேட்டுஹடுதெ.
அதே ஹாற ஒந்து கெண்டு, ஹெண்ணாகள ஹாற தெலெமுடி நீட்டி பீத்தங்ங, கெண்டிகுள்ளா மதிப்பு அவங்ங கிட்டுகோ?
தெய்வாக இஷ்டப்படா ஹாற எந்த்தெ நெடிவுது ஹளி சிந்திசி, தெற்று குற்ற கீயாதெ சத்தியநேரோடெ ஜீவிசிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, நிங்களாளெ செலாக்க தெய்வதகூடெ ஒந்து பெந்தம் இல்லாதெ நெடதீரெ; இது கேட்டட்டு நிங்காக நாண பொப்பத்தெ பேக்காயாப்புது நா இதொக்க ஹளிதப்புது.
அதுகொண்டு நிங்க ஒப்புரும் நானே புத்திமானு ஹளி பிஜாரிசிண்டு, நிங்கள நிங்களே ஏமாத்துவாட; ஜாகர்தெயாயிற்றெ இரிவா! அந்த்தெ புத்திமானு ஹளி பிஜாருசாவாங், ஈ லோகக்காரெயாளெ மண்டனாயிற்றெ ஆதங்ஙே தெய்வத புத்தி உள்ளாவனாயி இப்பத்தெ பற்றுகொள்ளு.
அந்த்தெ, கிறிஸ்தினபற்றி அருசா நங்கள ஜீவித பெல இல்லாத்த, மதிப்பில்லாத்த, பொட்டத்தரமாயிற்றுள்ளா ஜீவித ஹளி நிங்கள மனசிக தோநுகு; கிறிஸ்தினபற்றி அருசாத்த நிங்க புத்தி உள்ளாக்க ஹளியும், பெலசாலி ஹளியும், மதிப்புள்ளாக்க ஹளியும் பிஜாரிசி ஜீவிசீரெ.
ஈ காரெ ஒக்க ஹளி, நிங்கள நாணங்கெடுசத்தெ அல்ல; நன்ன சொந்த மக்கள ஹாற பிஜாரிசிட்டு, நிங்காக புத்தி ஹளிதப்பத்தெ பேக்காயி ஆப்புது இதொக்க எளிதிப்புது.
அதுமாத்தறல்ல, “சபெயாளெ இப்பா நிங்க தம்மெலெ ஏனிங்ஙி ஒந்து பிரசன உட்டிங்ஙி, அதன ஹளி தீப்பத்தெ பேக்காயி, தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களப்படெ ஹோப்புதேக்க? நிங்கள பிரசன தீத்துதப்பத்தெ சபெயாளெ ஒப்பனும் இல்லே?
அந்த்தல பிரசனங்ஙளா தீப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ, சபெயாளெ புத்திகொறவுள்ளா ஒப்பன நேமிசுதல்லோ ஒள்ளேது? அது புட்டட்டு தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்த ஒப்பனப்படெ ஹோப்பத்தெ பாடுட்டோ?
நிங்காக அந்த்தல கஷ்ட பொப்பா சமெயாளெ, அதன சகிப்பத்துள்ளா அறிவில்லாத்தாக்களாயி இத்தங்ங, அறிவு தப்பா தெய்வதகூடெ கேட்டு பொடிசிணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வதகூடெ அறிவு பேக்கு ஹளி கேளா எல்லாரிகும் தெய்வ தாராளமாயிற்றெ கொடுகு; நினங்ங அறிவில்லே? ஹளி ஜாள்கூடாவனல்ல தெய்வ.