21 அதுகொண்டு, ஈ லோகாளெ தலவம்மாரு ஏறாயித்தங்ஙும் செரி, ஆக்களபற்றி பொருதே பெருமெ ஹளத்தெ நில்லுவாட; நிங்கள சகாசத்தெ பேக்காயி தெய்வ ஆக்கள தந்திப்புதாப்புது.
அதுகொண்டு, அப்ரகாமிக தெய்வ நேம கிட்டிது கொண்டு தெய்வ அவன சத்தியநேரு உள்ளாவனாயி கணக்குமாடிபில்லெ; எந்நங்ங தெய்வ ஹளிதா வாக்கின நம்பிதுகொண்டாப்புது சத்தியநேரு உள்ளாவனாயி கணக்குமாடிப்புது.
அதுமாத்தறல்ல, தெய்வ ஒப்பனமேலெ சினேகபீத்து, அவங் எந்த்தெ இருக்கு ஹளிட்டு அவன ஊதுத்தோ, அந்த்தலாக்க எல்லாரிகும் ஒள்ளேதங்ங பேக்காயி மாத்தற பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு எல்லா காரெயாளெயும் சகாசீதெ ஹளிட்டுள்ளுது நங்காக கொத்துட்டல்லோ?
நங்காக அந்த்தல பெகுமானப்பட்டா ஜீவித தப்பத்தெ பேக்காயி, தெய்வ தன்ன சொந்த மங்ங ஹளிகூடி நோடாதெ, நங்காக பேக்காயி தந்திப்பங்ங, அதனகூடெ மற்றுள்ளா எல்லதும் தாராதிக்கோ?
கூட்டுக்காறே! நிங்காகபேக்காயி நன்னும் அப்பொல்லோவினும் உதாரணபீத்து எளிவுது ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வத வாக்கினாளெ எளிதிப்பா காரெத மனசிலுமாடாதெ தோநிதா ஹாற கூட்டகூடத்தெ பாடில்லெ; தெய்வத வாக்கின ஒயித்தாயி மனசிலுமாடித்தங்ங, தெய்வத கெலச கீவாக்களாளெ ஒப்பன தாஙத்தெகும், இஞ்ஞொப்பன தட்டிபுடத்தெகும் நிங்காக தோந.
இந்த்தல நன்மெ ஒக்க நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க கஷ்டப்பட்டுது; தெய்வத கருணெ கிட்டிப்புது கொண்டு, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு தெய்வதபற்றி அருது ஜீவோடெ ஏளத்துள்ளா பாக்கிய உள்ளாக்களாயி ஆதீரெ; அந்த்தெ ஆக்களகொண்டு தெய்வாக பெகுமானும் பெருகீதெ.
எந்நங்ங, நங்க நங்களபற்றிட்டுள்ளா பெருமெத ஹளுதில்லெ; ஏசினபற்றிட்டுள்ளா பெருமெயாப்புது ஹளுது; ஏனாக ஹளிங்ங, அவனாப்புது நங்கள எஜமானு, நங்க அவன கெலசகாறாயி இத்தீனு.
செலாக்க நங்கள அங்ஙிகரிசாத்துது கொண்டு கஷ்டப்பட்டங்ஙும், தெய்வ நங்கள சந்தோஷமாயிற்றெ பீத்துஹடதெ; பாவப்பட்டாக்களாயி தோநிதங்ஙும், நங்க ஒந்துபாடு ஆள்க்காறா சொர்க்காளெ சம்பத்துள்ளாக்களாயிற்றெ மாடீனு; நங்கள கண்டங்ங ஒந்தும் இல்லாத்தாக்கள ஹாற தோநிதங்ஙும், தெய்வத சொத்தினாளெ நங்களும் பங்குள்ளாக்களாயி இத்தீனு.
ஜெயிப்பாக்காக எல்லா அனுக்கிரகங்ஙளும் கிட்டுகு; நா ஆக்கள தெய்வமாயி இப்பிங்; ஆக்களும், நன்ன ஜனமாயிற்றெ இப்புரு.