8 அதுகளிஞட்டு, ஒப்பங்ஙும் இஷ்டில்லாத்த ஹாற ஜீவிசிண்டித்தா நானும், அவன கண்டிங்.
ஒந்துஜின ராத்திரி எஜமானனாயிப்பா ஏசு, பவுலா கனசினாளெ பந்தட்டு, “நீ அஞ்சுவாட! புடாதெ கூட்டகூடு; சப்பேனெ இருவாட.
அம்மங்ங அவங் நன்னகூடெ, நங்கள கார்ணம்மாரா தெய்வத இஷ்ட ஏன ஹளி நீ அறிவத்தெகும், நீதிமானாயிப்பா கிறிஸ்தின காம்பத்தெகும், அவன வாக்கு கேளத்தெகும் பேக்காயி, தெய்வ நின்ன நேரத்தே தெரெஞ்ஞெத்தி ஹடதெ.
அம்மங்ங எஜமானு நன்னகூடெ, ‘நீ நன்னபற்றி ஹளா சாட்ச்சி, இல்லி இப்பாக்க ஒப்புரும் கேளரு; அதுகொண்டு நீ, பெட்டெந்நு எருசலேமினபுட்டு ஹொறெயெ ஹோயுடு’ ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ நங்க, தமஸ்கின அரியெ எத்தங்ங, மத்தினி ஆத்து; அம்மங்ங, ஆகாசந்த பெட்டெந்நு ஒந்து பொளிச்ச நங்கள சுத்தூடும் மின்னித்து.
இந்த்தெ ஒக்க நா கீதண்டிப்பங்ங, ஒந்துஜின தொட்டபூஜாரிமாரா கையிந்த அதிகாரம், அனுவாதம் பொடிசிண்டு, தமஸ்கு பட்டணாக ஹோயிண்டித்திங்.
நின்ன நா கெலசகாறனாயிற்றெ தெரெஞ்ஞெத்தி ஹடதெ; ஈக நீ எத்து நில்லு; நீ கண்டுதனும், நா நினங்ங காட்டிதப்பத்தெ ஹோப்புதனும் குறிச்சு சாட்ச்சி ஹளத்தெ பேக்காயாப்புது நன்ன நினங்ங காட்டிது.
அம்மங்ங அனனியா ஆ ஊரிக ஹோயி, அவனமேலெ கையிபீத்தட்டு, “தம்மா சவுலு! நீ பந்தா பட்டெயாளெ தரிசனமாயிற்றெ கண்டா எஜமானனாயிப்பா ஏசு, நினங்ங திரிச்சும் முந்தளத்த ஹாற கண்ணு காம்பத்தெகும், நீ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாளெ நெறெவத்தெகும் பேக்காயி நன்ன ஹளாய்ச்சுதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
நா அப்போஸ்தலனல்ல ஹளி செலாக்க ஹளீரெ, நா மொதெகளிச்சு குடும்பமாயிற்றெ மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரா ஹாற ஜீவுசாத்துதுகொண்டு, அந்த்தெ ஹளீரே ஏனோ கொத்தில்லெ; நன்ன நெடத்தா கிறிஸ்தின நா ஏன கண்டுபில்லே? அவங் நனங்ங தந்தா கெலசதகொண்டல்லோ நிங்க இந்து அவங் இஷ்டப்பட்டாக்களாயி ஜீவுசிண்டிப்புது?