24 அதுகளிஞட்டு முடிவு பொக்கு; அம்மங்ங கிறிஸ்து பந்தட்டு, அதிகார உள்ளாக்க, சக்திஉள்ளாக்க எல்லாரினும் நாசமாடிட்டு, தன்ன அப்பனாயிப்பா தெய்வத கையாளெ ஏல்சிகொடுவாங்.
நன்ன ஹேதினாளெ நிங்க எல்லாரிகும் சத்துருக்களாப்புரு; இதொக்க சகிச்சு, கடெசிவரெட்ட நெலெ நில்லாவானே ரெட்ச்செபடுவாங்.
எல்லதனும் அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதந்திப்புதாப்புது; நன்ன அப்பனல்லாதெ பேறெ ஒப்புரும் மங்ஙனாயிப்பா நா ஏற ஹளி அறியரு; அதே ஹாற தென்னெ மங்ஙனாயிப்பா நானும், நன்ன அப்பன ஏறங்ங அருசுக்கு ஹளி ஆக்கிரிசீனெயோ, அவனல்லாதெ பேறெ ஒப்பனும் நன்ன அப்பன அறியரு.
எந்நங்ஙும் கடெசிவரெட்ட தெய்வ நம்பிக்கெயாளெ ஒறெச்சு நில்லாவனே ரெட்ச்செபடத்தெ பற்றுகொள்ளு.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்கள அரியெ பந்தட்டு ஆக்களகூடெ, “சொர்க்காளெயும், பூமியாளெயும் சகல அதிகார நனங்ங கிட்டிஹடதெ.
“எல்லதனும் அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதந்திப்புதாப்புது; நன்ன அப்பனல்லாதெ பேறெ ஒப்புரும் மங்ஙனாயிப்பா நா ஏற ஹளி அறியரு; அதே ஹாற தென்னெ மங்ஙனாயிப்பா நானும், நன்ன அப்பன ஏறங்ங அருசுக்கு ஹளி ஆக்கிரிசீனெயோ, அவனல்லாதெ பேறெ ஒப்பனும் நன்ன அப்பன அறியரு” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்பங்ங எல்லா அதிகாரதும் தன்ன கையாளெ தந்துதீனெ ஹளியும், தாங் தெய்வதப்படெந்த ஆப்புது பந்துது ஹளியும், தெய்வதப்படெ ஆப்புது திரிச்சு ஹோப்புது ஹளியும் ஏசு அருதித்தாங்.
அப்பனாயிப்பா தெய்வ தன்ன மங்ஙனமேலெ பீத்திப்பா சினேகங்கொண்டு எல்லதனும் அவனகையி ஏல்சிகொட்டு ஹடதெ.
அதுகொண்டு நங்க ஜீவிசிதங்ஙும் செரி, சத்தங்ஙும் செரி, ஆகாசதாளெ உள்ளா சக்தி ஆதங்ஙும் செரி, பூமியாளெ உள்ளா சக்தி ஆதங்ஙும் செரி, ஈக நெடிவா காரெ ஆதங்ஙும் செரி, இனி பொப்பத்துள்ளா காரெ ஆதங்ஙும் செரி, ஏது சக்தி ஆதங்ஙும் செரி,
நங்கள எஜமானாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு தெய்வ நங்காக கீதா எல்லா உபகாராக பேக்காயி தெய்வாக ஏகோத்தும் நண்ணி ஹளிவா.
அதுகொண்டு எல்லா அதிகார பரணாகும் மேலேக இப்பா கிறிஸ்தினகூடெ நிங்க சேர்ந்நிப்பா ஹேதினாளெ நிங்களும் தெகெஞ்ஞ அறிவுள்ளாக்களாயி ஆப்பத்தெ பற்றித்து.
ஏசுக்கிறிஸ்து அந்த்தெ கீதுதுகொண்டு, நங்கள குற்றக்காரு ஹளி தீருமானிசி பீத்தித்தா எல்லா நேமாதும், ஆயுதங்ஙளாயிற்றெ பீத்தண்டு நங்கள பரிச்சண்டித்தாக்கள அதிகாரத ஒக்க ஹிடுத்துபறிச்சு ஜெயிச்சு ஆக்கள நாணங்கெடிசிதாங்.
தெய்வ தீருமானிசிதா அதே காலதாளெ தென்னெ ஏசுக்கிறிஸ்து திரிச்சு பொப்பாங்; ஆ தெய்வ பாக்கிய உள்ளாவனும், ஒந்தே ஒந்து பரணாதிகாரியும், ராஜாக்கம்மாரு எல்லாரின மேலேக தொட்ட ராஜாவும், எஜமானம்மாரு எல்லாரிகும் எஜமானனாயிப்பாவனும் ஆப்புது.
எல்லதங்ஙும் முடிவு ஆயிஹோத்து; அதுகொண்டு நிங்க ஏகோத்தும் சொந்த ஆசெத அடக்கி, சுபோத உள்ளாக்களாயி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டிரிவா.
அம்மங்ங நங்கள எஜமானனும், நங்கள காப்பாவனும் ஆயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின, நித்திய ராஜெக ஒந்து தடசும் இல்லாதெ ஹோக்கெ.