16 எந்த்தெ ஹளிங்ங, நிங்க அன்னிய பாஷெயாளெ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, நிங்களகூடெ பிரார்த்தனெ கீவா பேறெ ஒப்பங்ங எந்த்தெ மனசிலாக்கு? அவங்ங மனசிலாதங்ங தால அதங்ங ஆமென் ஹளி ஹளுவாங்?
ஆ ஏளு தொட்டிதும் மீனினும் ஒக்க கையாளெ எத்தி தெய்வாக நண்ணி ஹளிட்டு, முருத்து முருத்து சிஷ்யம்மாரா கையாளெ கொட்டாங்; ஆக்க அதனொக்க ஜனங்ஙளிக பொளிம்பி கொட்டுரு.
நா நிங்களகூடெ ஹளிதா கல்பனெத ஒக்க அனிசருசத்தெ ஹளிகொடிவா; இத்தோல! லோக அவசான ஆப்பாவரெட்ட எல்லா ஜினாளெயும் நா நிங்களகூடெ இத்தீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
நங்க தெற்று குற்ற கீவத்துள்ளா ஒந்து சந்தர்ப உட்டாகாதிப்பத்தெகும், பிசாசின கையிந்தும் நங்கள காத்தணுக்கு; ராஜெ, அதிகார, மரியாதெ எந்தெந்தும் நிந்து தென்னெயாப்புது; ஆமென்.
சிஷ்யம்மாரு ஹொறட்டு ஹோயி, எல்லா சலாளெயும் ஒள்ளெவர்த்தமானத அறிசிரு. தெய்வ ஆக்களகூடெ இத்து, ஆக்களகொண்டு நெடிவா அல்புத அடெயாளதாளெ ஒக்க, ஆக்கள வாக்கின ஒறப்பு பரிசித்து; ஆமென்.
ஏசு கீதா பேறெ ஒந்துபாடு காரெ உட்டு; அதொக்க ஒந்நொந்தே எளிவத்தெ ஹோதங்ங எளிவா புஸ்தக லோக தாஙாற ஹளியாப்புது நா பிஜாருசுது.
அம்மங்ங யூதம்மாரு, “படிப்பறிவு இல்லாத்த இவங்ங ஈமாரி அறிவு எந்த்தெ பந்துத்து?” ஹளி ஆச்சரியபட்டுரு.
பேதுரும் யோவானும், கூடுதலு படிப்பறிவு இல்லாத்த சாதாரணப்பட்டாக்ளாப்புது ஹளி அருதட்டு, ஆக்க தைரெத்தோடெ கூட்டகூடுது கண்டு ஆச்சரியபட்டு, ஈக்க ஏசினகூடெ இத்தாக்க தென்னெயாப்புது ஹளி மனசிலுமாடிரு.
“இது நிங்காக பேக்காயிற்றெ ஹரெக்கெ களிப்பத்தெ ஏல்சிகொடா நன்ன சரீரமாயிற்றெ பிஜாரிசி, நன்ன ஓர்மெகாயிற்றெ இதன தின்னிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, நா அன்னிய பாஷெயாளெ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, அதன அர்த்த கொத்தில்லாதெ கீவுதுகொண்டு, நன்ன மனசிக பிரயோஜன இல்லிங்கிலும், எந்நங்ஙும் நன்ன ஆல்ப்மாவிக உட்டல்லோ?
ஏனாக ஹளிங்ங, அன்னிய பாஷெ வர உள்ளாவாங், கூட்டகூடுது மனுஷனகூடெ அல்ல, தெய்வதகூடெ ஆப்புது கூட்டகூடுது. அவங் கூட்டகூடுது மற்றுள்ளாக்காக ஒப்புறிகும் மனசிலாப்புதில்லெ; அவங் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு சொகாரெயாயிற்றுள்ளா காரெத தெய்வதகூடெ கூட்டகூடீனெ.
கிறிஸ்தினகூடெ சேர்ந்நு ஜீவுசா நிங்கள எல்லாரினமேலெயும் நன்ன சினேக எந்தும் உட்டாயிறட்டெ; ஆமென்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, நங்காக கீதுதரக்கெ ஹளி தெய்வ ஹளிதா வாக்கின, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஹளாயிச்சட்டு பூரணமாயிற்றெ கீதிப்பா ஹேதினாளெ, தாங் ஹளிதன ஒக்க, தீர்ச்செயாயிற்றும் கீது தக்கு ஹளி நங்காக நம்பக்கெயல்லோ?
இதங்ங ஒக்க சாட்ச்சி ஹளாவாங், “அதெ! பிரிக பொப்பத்தெ ஹோதீனெ!” ஹளி ஹளீனெ; ஆமென், எஜமானனாயிப்பா ஏசுவே! பிரிக பரிவா.
அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங, ஆ நாக்கு ஜீவியும் “ஆமென்” ஹளி ஹளித்து; மூப்பம்மாரு ஒக்க பித்து கும்முட்டுரு.
“ஆமென் நங்கள தெய்வாக புகழ்ச்செயும், பெகுமானும், புத்தியும், மதிப்பும், பெலும், நண்ணியும் எந்தெந்தும் உட்டாயிறட்டெ ஆமென்” ஹளி ஹளிரு.