11 ஈ காரெ ஒக்க நெடத்தாவாங் ஆ ஒந்தே ஆல்ப்மாவு தென்னெயாப்புது; அவங் தன்ன இஷ்டப்பிரகார உள்ளா வரத ஒப்பொப்பங்ஙும் பகர்ந்நு கொட்டீனெ.
அப்பா! இந்த்தெ ஒக்க நெடிவுது நினங்ங இஷ்ட உள்ளா காரெ தென்னெயாப்புது.
நன்ன மொதுலின நன்ன இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ நனங்ங அதிகார இல்லே? நா ஒள்ளேது கீவாவனாயிப்புது கொண்டு, நினங்ஙேன ஹொட்டெகிச்சு?’ ஹளி கேட்டாங்.
யோவானு ஆக்களகூடெ, “சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வ கொடாதெ, ஒப்பங்ஙும் ஒந்தும் கிட்ட.
காற்று, அதங்ங இஷ்ட உள்ளா சலாக ஹோத்தெ, அதன ஒச்செ நிங்காக கேளுகு, எந்நங்ங எல்லிந்த பந்தாதெ எல்லிக ஹோத்தெ ஹளி நிங்காக கொத்தில்லெ; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ ஹுட்டிதாவனும் அந்த்தெ தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்பாங் சத்தாக்கள ஜீவோடெ ஏள்சி ஜீவுசத்தெ பொப்பா ஹாற, மங்ஙனும் தனங்ங இஷ்ட உள்ளாக்கள ஜீவுசத்தெ பீத்தீனெ.
அதுகொண்டு நங்க ஒப்பொப்பங்ஙும் தெய்வ கருணெ காட்டி தந்திப்பா நம்பிக்கெபிரகார, பேறெ பேறெ வரங்ஙளும் தானமாயிற்றெ தந்துஹடதெ. அதே ஹாற பொளிச்சப்பாடு ஹளத்துள்ளா வர கிட்டிப்பாக்க தெய்வ அவங்ங கொட்டிப்பா நம்பிக்கெபிரகார பொளிச்சப்பாடு வாக்கு ஹளட்டெ.
அதுகொண்டு தெய்வ, ஏறங்ஙொக்க கருணெ காட்டுக்கோ, ஆக்காக கருணெ காட்டீதெ; ஏறங்ஙொக்க கல்லு மனசு கொடுக்கோ, ஆக்காக கல்லு மனசு கொட்டாதெ.
அதே ஹாற தென்னெ நங்க எல்லாரும் கிறிஸ்தின சரீரதாளெ சேர்ந்நு இத்தண்டு, தெய்வத இஷ்டப்பிரகார உள்ளா கெலசத கீவா பாகங்ஙளாயி இத்தீனு.
பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஹளாவாங் ஒப்பனே ஒள்ளெங்கிலும், அவங் நங்காக தப்பா வரங்ஙளு பலதும் உட்டு.
அதே ஹாற தென்னெ தெய்வ ஒப்பனே ஒள்ளெங்கிலும், நங்களகொண்டு அவங் பலவிதமாயிற்றுள்ளா காரெ கீதீனெ.
அதுகொண்டு, தெய்வ ஏற ஏறங்ஙொக்க ஹிண்டுரு கெண்டனாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா அனுக்கிரக கொட்டு ஹடதெயோ ஆக்க எல்லாரும் ஆக்காக்களகூடெ தென்னெ கடெசிவரெட்டும் ஜீவுசட்டெ; அந்த்தெ ஜீவிசிங்ஙே சபெயாளெ ஒந்து ஒள்ளெசீல உட்டாக்கொள்ளு; எல்லா சபெக்காறிகும் நா ஹளிகொடா உபதேச இதுதென்னெ ஆப்புது.
ஏன ஹளிங்ங, எல்லாரும் நன்ன ஹாற பேறெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன ஆக்கிர; எந்நங்ங, தெய்வ எல்லாரினும் ஒந்தே ஹாற ஹுட்டத்தெ மாடிபில்லெ; ஒப்பொப்பங்ங கொட்டிப்பா வரதாளெ வித்தியாச உட்டல்லோ! அந்த்தெ தனிச்சு இப்பத்தெ வர கிட்டிப்பாக்கள கொண்டே அந்த்தெ ஜீவுசத்தெ பற்றுகொள்ளு.
எந்நங்ங நங்க, தெய்வ நங்காக தந்தா சலதபுட்டு பேறெ ஒந்தரெ ஹோயி கெலசகீதும் பெருமெ ஹளிண்டு நெடிவுதில்லெ; தெய்வ நங்காக தந்திப்பா சலத ஒளெயெ இப்பா நிங்களப்படெயும் நங்க பந்து கெலச கீதுதீனு.
அந்த்தெ கிறிஸ்தினகொண்டாப்புது நங்காக தெய்வத மக்க ஹளிட்டுள்ளா அவகாச கிட்டிது; இது தன்ன அறிவுகொண்டு பண்டே தீருமானிசித்தா காரெ தென்னெயாப்புது; ஆ தெய்வ தென்னெயாப்புது இது எல்லதனும் நெடத்தி பொப்பாவாங்.
எந்நங்ங கிறிஸ்து நங்களமேலெ கருணெ காட்டி, நங்காக தந்திப்பா கெலசாக ஏற்றா ஹாற உள்ளா வர நங்க ஒப்பொப்பங்ஙும் தந்துஹடதெ.
அதுமாத்தறல்ல, பல அல்புதங்ஙளு கொண்டும், பல அடெயாளங்ஙளா கொண்டும், பல அதிசயங்ஙளாகொண்டும் ஒக்க, தெய்வும் ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத ஒறப்புபரிசிஹடதெ; அதனோடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொண்டுள்ளா வரங்ஙளா தன்ன இஷ்டப்பிரகார ஜனங்ஙளிக கொட்டும் ஹடதெ.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ உட்டுமாடிதா எல்லா ஜீவிகளாளெயும் பீத்து, மனுஷராயிப்பா நங்க முந்திதாக்களாயி இருக்கு ஹளி தெய்வ ஆசெபட்டுத்து; அதுகொண்டாப்புது தன்ன சத்திய வாக்கினாளெ ஹொசா மனுஷராயிற்றெ நங்கள உட்டுமாடிது.