27 நின்ன மனசினாளெ அஞ்சிக்கெ இல்லிங்ஙி, ஏசின நம்பாத்த ஒப்பாங் நின்ன தீனிதிம்பத்தெ ஊதங்ங, அவன ஊரின தப்பா ஏதனும் தின்னக்கெ.
எந்தட்டு ஒள்ளெ கொளுத்த ஒந்து ஆடுமுட்டன கொந்து சத்யெமாடிவா, நங்க திந்து குடுத்து சந்தோஷமாற்றெ இப்பும்.
அது கண்டட்டு அல்லி இத்தாக்க ஒக்க, ஏசு ஈ மோசப்பட்டாவன ஊரிக ஹோப்புது ஏக்க? ஹளி கொணுத்தண்டித்துரு.
நிங்கள மனசினாளெ அஞ்சிக்கெ இல்லிங்ஙி, கடெயாளெ மாறா ஏதனும் நிங்க பொடிசி தின்னக்கெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, நா எளிதிதா கத்து ஒந்நொந்நனும் நிங்க, பாசதாப்பங்ங, அதனாளெ உள்ளுதன ஒயித்தாயி மனசிலுமாடா ஹாற தென்னெயாப்புது எளிதிப்புது.
மற்றுள்ளாக்க, ஒப்புறிகும் காணாதெ கீவா நாணங்கெட்ட காரெ ஒந்நனும் நங்க கீவத்தெபாடில்லெ ஹளி தீருமானிசிதும்; நங்க, தெய்வத வாக்கின, தந்தறபரமாயிற்றெ மாற்றி கூட்டகூடாதெ, சத்தியத உள்ளா ஹாற எத்தி ஹளீனு; அந்த்தெ நங்க எல்லாரின முந்தாக யோக்கிதெயோடெ நெடதீனு; தெய்வும் அதன கண்டாதெ.
அதுகொண்டு, தெய்வாக அஞ்சி நெடது, ஜனங்ஙளு எந்த்தெ தெய்வாக அஞ்சி நெடீக்கு ஹளி புத்தி ஹளிகொட்டீனு; நங்க கீவா கெலசஒக்க தெய்வாக கொத்துட்டு; நிங்காகும் அறியக்கெ.