26 ஏனாக ஹளிங்ங, பூமியும், அதனாளெ தெய்வ உட்டுமாடிப்பா எல்லதும், தெய்வாது தென்னெயாப்புது.
எந்நங்ங அவங், ‘இது பூசெகளிச்சுதாப்புது திந்தாக ஒள்ளேது’ ஹளி, நின்னகூடெ ஹளிதங்ங, அவன பிஜார தெற்றாயிப்புதுகொண்டு, நீ அதன தின்னாதித்தங்ங, அவங்ங ஒள்ளேதாயிக்கு.
தெய்வ உட்டுமாடி தந்துதொக்க ஒள்ளேது தென்னெயாப்புது; தெய்வாக நண்ணி ஹளி சீகருசுதாதங்ங மாற்றி பீப்பத்துள்ளுது ஒந்தும் இல்லெ.
ஈ லோகாளெ ஹணகாறாயிப்பா ஆள்க்காறாகூடெ நீ ஹளபேக்காத்து ஏன ஹளிங்ங; ஆக்க அகங்கார காட்டத்தெ பாடில்லெ; நெலெ நில்லாதெ நசிச்சு ஹோப்பா சொத்துமொதுலின மேலெ நம்பிக்கெ பீயாதெ, நங்கள சந்தோஷாக பேக்காயி எல்லதனும் சம்பூரணமாயி தப்பத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வத மாத்தற நம்பி ஜீவுசுக்கு ஹளி ஹளு.