Nagsulud si Jesus sa timplo kag ginpalayas na doto ang mga tao nga nagaparamakal kag nagabaraligya. Ginpamaliskad na anang mga lamisa ang mga manogbaylo ang koarta pati anang mga porongkoan ang mga tao nga nagapamaligya ang mga kalapati.
Makon na kananda, “Kabay nagkoon ang Dios sa Kasolatan nga anang balay dapat tawagun nga balay nga parangamoyoan. Piro ginaimo nindo tana nga parantagoan ang mga tolisan!”
Piro ang mga tao nga ginpangimbitar ara nagsapak. Sigi tana andang asikaso andang obra. Ang isara nagayan sa anang mga tanum, kag ang isara sa anang nigosyo.
Pagkatapos dato gintodloan na ang mga tao doto sa timplo. Makon na, “Kabay nagkoon ron nga lagi ang Dios sa Kasolatan nga anang balay logar nga parangamoyoan para sa tanan nga nasyon. Piro ginimo nindo tana nga parantagoan ang mga tolisan.”
Pagkakita na sa andang mga ginaimo doto nagimo tana aranot nga lobid. Pagkatapos, ginpanabog na dayon ang mga karniro kag mga baka pa goa sa timplo. Ginpamaliskad na ra anang mga lamisa ang mga manogbaylo ang koarta kag ginpangwasag na andang mga koarta.
Makon ni Jesus kanana, “Indi kaw anay magkaput kanakun, ay ara ako pa kakayab sa Amay. Imong imoon tana, ayanan mo akun mga kabogto kag sogidan mo sanda nga ako makayab run sa akun Tatay kag indong Tatay, sa akun Dios kag indong Dios.”
kag pagkinagolo. Dan toladan anang ogali ang mga tao nga rangga run andang isip kag ara run kaulam kon ano ang tama. Nagasarig sanda nga magamanggad sanda paagi sa andang riliyon.
Ang mga botigun nga dan nga mga manogtodlo magaimo ang mga sogidanun agud mapangoartaan nanda kamo. Ara nanda naulami nga sanda boay run ginsintinsyaan ang Dios, kag madali sanda run lang madora.