Garing bukun gid tuduk sa anang tagiposoon, gani ara lang boay anang pagtoo. Pagabot ang kalisud okon pagingabot tungud sa anang ambal ang Dios nga anang ginabaton, ginabayaan na nga lagi anang pagtoo.
Piro ginasogid ko dia kanindo agud nga kon magabot ron ang oras nga imoon nanda dia kanindo, madumduman nindo nga ginpaandaman ko kamo ron nga lagi.” “Dia nga mga butang ara ko pagsogidan kanindo ang ona ay kaiban nindo ako pa.
Ang mayad tana nga imoon, indi kaw magkaun karni okon maginum ang mga irinumun nga karilingin okon magimo ang bisan ano nga maging kabangdanan nga magkasala imong kabogto.
May doto pa gid sa Kasolatan nga nagakoon, “Maman dia ang Bato nga nagapasandad sa mga tao, Kag nagapadusmu kananda.” Nakasandad sanda ay indi sanda magpati sa anang ambal ang Dios. Maman dia anang kabubutun ang Dios para kananda.