Iwe, a küna riaföü o weires, nge a chök fanafanala. Esap fokun fos, usun eman nienifön sip aramas ra emwenala pwe epwe ninnila, pwal usun eman sip a fanafanala fän mesen chokewe mi fichi ünan.
Nge lupwen ekewe chon mälämäl ra küna ewe nau, ra kapasfengen lefiler, ‘Iei i alemürin ätewe mine an ei tanipi. Ou etto, ousipwe niela, pwe sipwe angei mine an me ren saman!’
Iwe, Ananias a üra, ‘Än ach kewe lewo we Kot a filuketä pwe kopwe silei letipan, kopwe pwal küna nöün we Chon Angang mi pwüng o kopwe rongorong mwelian lupwen a kapas ngonuk.
Ifa usun, mi wor eman soufos ämi kewe lewo resap ariaföüü? Ra niela nöün Kot kewe chon künö, chokewe ra arongato me lom usun waren nöün Kot we Chon Angang mi pwüng. Iwe, iei ämi oua afangamä i o niela.
Ikei ekewe wokisin ewe nöüwis a aleani, “I a usun eman sip aramas ra emwenala pwe epwe ninnila, a usun eman nienifön sip a fanafanala lupwen ar fichi ünan. Esap apasa eu kapas.
Pun iei usun mine a mak lon ekewe Toropwe mi Pin, “A men weires fän iten ekewe chon pwüng ar repwe küna manau, nge epwe fen ifa usun ren ekewe aramasangau me ekewe chon tipis?”