1 येसुइ लयको चेलालमकाय तोसास्यावा, “कुनय यातचाक धनि मान्ता खेतो र ओउको काम जाह्ङो यातचाक नाइक्या खेतो। यात दिन ओउ नाइक्याइ सम्पति हिनामिना जाह्ङो कुरा कुनय यातचाकइ ओउ धनि मान्ताकाय छ्यानाथय।
प्रभु येसुइ तोसास्यावा, “ओउ बिस्वासि र बुद्दिमानि सेवकखे सु खेना त दाह्य्ति ङाइ निङकाय तोनेनाङ्स। मालिकइ लयको किमको जुदा कामलम सुम्पति बयापछि, ओउ बुद्दिमानि र भरपरसिओ सेवकइखे अरु सेवकलमकाय सहि समयहाङ जेःगा-तुङ्गा बइलेनउ।
केहि दिन लोन्हे कान्छा चोःइ लयको भाकको जुदा सम्पति विःनाकान अनि थेपो लात्ति लयको किम फेति आन लोक्तो अर्को देसहाङ आला। ओहाङ ओउइ मोजमज्जाहाङ जुदा धन द्योकाकान।
तर नाङको इ चोःइ नाङइ भाक लावति बयो इको भाकको जुदा धन-सम्पति बेभिचारिलमकुस वाह्ति द्योकाकान। जब ओउ चोः किम पाह्य्तिवाङा, नाङइ उच्युक ताह्ङो भोस ओउको लागि जाह्ङ्तेआकान।’
येसुइ फेरि तोसास्यावा, “यात समय कुनय यातचाक धनि मान्ता खेतो र ओउ गलमा आन पेओ महङ्गो नायलम लावसतो। अनि दिनमले न्युम्तो-न्हिक्तो जेःति मोजमज्जा जाह्ङुतो।
ओउतझ्यान्ते मालिकइ ओउ नाइक्याकाय गोत्ति तोआथय, ‘नाङको बारेहाङ ङाइ इ दोह साइधय मुनाङ? नाङइ जिम्मा लेःओ हिसाब-कितापलमको खाता ङाकाय बइचि, धइतिदाह्य्सा द्याह ङाइ नाङकाय ङाको सम्पतिको नाइक्या गम्नेङल।’
अनि अर्को नोकर वाङ्ति दाह्या, ‘मालिक, नाङइ बयो सुनको ध्याक इहाङ मुना। ङाइ इ सुनको ध्याककाय पेतोकुसि रुमालहाङ तुय्क्ति नुस्तिगमो खेनाङ।
हेरोद एन्तिपास राजाको किमहाङ काम जाह्ङो हाकिमि खुजासको माचा योअन्ना, र सुसन्ना, र अरु नाःतो मोम्चोलमइमा येसु र ओउको चेलालमकाय लयको थेपो बइति सेवा जाह्ङ्नितो।
धइतिदाह्य्सा मन्दलिको अगुवाखे परमेस्वरको काम जाह्ङो मान्ता स्यावोझ्यान्ते सुइमा पेमालो गाल बइसा खाइमातो स्याउसा परना। ओउखे ङाःरेउ अथबा रेह्न्तो रिस वाङो मान्ता स्याउसा स्याउल, अनि ओउ नाःतो ङोतिः तुङो अथबा कायकायो काम जाह्ङो अथबा धन-सम्पतिको लोभ जाह्ङो मान्तामा स्याउसा स्याउल।