6 तर लयको रुवाङ मोजमज्जा जाह्ङ्ति हुतो राङ्गि मोम्चोखे रुवाङहाङ स्याक्तिले मुयाकायमा ग्वालामहाङखे सिओ लेखाले स्याउना।
ओहाङसय ङा लयइ लयकाय तोनाङ्स, ‘नाङ गच्युक भाग्यमानि मुतेना! नाङकुसि नाःतो बर्सकाय दाह्तो प्रसस्त सम्पति मुना, सुखकुस मुअ, जेउ, तुङु र मोज जाह्ङु।’
केहि दिन लोन्हे कान्छा चोःइ लयको भाकको जुदा सम्पति विःनाकान अनि थेपो लात्ति लयको किम फेति आन लोक्तो अर्को देसहाङ आला। ओहाङ ओउइ मोजमज्जाहाङ जुदा धन द्योकाकान।
धइतिदाह्य्सा ङाको इ चोः सिओ खेतो देङे स्याक्ति दाहा, अनि इ मिह्ओ खेतो तर देङे ङाःया!’ अनि ओउमय जुदाले आसति भोस जेःलाङ फाःङाकानि।
तर नि आन चोङाइति भोस जाह्ङ्सा परओ खेतो। धइतिदाह्य्सा इ नाङको हउ सिओ खेतो तर देङे स्याका, इ मिह्ओ खेतो तर देङे ङाःया!’”
येसुइ फेरि तोसास्यावा, “यात समय कुनय यातचाक धनि मान्ता खेतो र ओउ गलमा आन पेओ महङ्गो नायलम लावसतो। अनि दिनमले न्युम्तो-न्हिक्तो जेःति मोजमज्जा जाह्ङुतो।
निङ दोह योलाङ आलो खेतेइतो? दोह पेओ नाय लावओ मान्ताकाय? खेल, पे-पेओ नाय लावओ मान्तालमपाय राजदरबारहाङ मोज मज्जाकुसि मुनय!
ओउमय मध्येको केहि मान्तालमखे अरु मान्तालमको किम-किमहाङ पोक्नय, अनि लयमयइ जाह्ङो पापको लिओ भारि र नाःतो खालको दुस्त इच्छ्यालमको बन्धनहाङ परओ मुर्ख मोम्चोलमकाय लयको अधिनहाङ गम्नानि।