5 तां स्वर्गदूतै धूपदान लै-करि वेदी प्रना किना जअतै अंगारै ला भरी दिता, जां धरती पनि सुटि दित्ता, तां अम्बर गुड़कणा-चमकणा जां आवाजि जां भुन्जल भूंणा लगै।
केईनी कि अक जाति होरी जातिरै खिलाफ, जां एकि राज्य होरै राज्य पन चढ़ाई कांनी। बड़ी सारी जगाईया मझ भुंजल भूंणै, जां अकाल भूंणै। ऐन्हां सभनियांं गलै ला मैहणुवां पीड़ाईया केरी शुरूवातिरा पता लगणा।
आंउ धरती पन आग लांणा यौउरा जां आंउ चांहथा कि ऐ आग ऐम्हीं जयि गहिया।
तां अजागै अक बड़ा भुंजल भुआ, ऐड़ि तेईनी कि जैल्हिरी कंथै बि हिलि गेई, जां तेसै टैंमा सारै दुवारै खुलि ग्यै; जां सभनियांं केईदिया केरी जंजीरै खुलि गेई।
जेख्णी सै प्रार्थना करि बेठै, ता सै जगा जेड़ी सै किट्ठै थ्यै हिलि गैई जां सै सारै पवित्र आत्माय ला भरी ग्यै, जां परमेश्वरैरा वचन हिम्मती सिंउ शुणांतै रिय्है।
तेसै टैंमा यरूशलेम शहरा मझ अक बड़ा-बडा भुन्जल भुआ, जां शहरेरी इमारतिया केरा दशुवां हैसा छिढ़ि ग्या। भुन्जलै ला सत्त हजार मैहणु मरि ग्यै जां जै बचि ग्यै, सैक्यै डरोरै रूंणा लगै जां तैन्हैं स्वर्गेरै परमेश्वरेरी महिमा की।
जां परमेश्वरैरा जै मंदर स्वर्गा मझ आ; सै खोली दिता, जां तेसेरै मंदरा मझ तेसैरा वायदै वा सन्दूख लाधी या, जां तेसै टैंमा अम्बर लपकणा जां गुड़कणा जां भुंजल भूंणा लगै, जां असमांणा किना बड़ी-बड़ी अशण जां झड़ी पूंणा लगी।
तैस सिंघासना मझां अम्बर गुड़कणैरी जां बिज लपकणेरी आवाजि ऐईंती; जां तैस सिंघासना सांमणै सत्त दीयै जअतै अत्तै, जै परमेश्वरेरी सत्त आत्माय अत्ति।
तां मीं सै मेम्ना छठि मौहर खौलता लधा। तां अक खतरनाक भुन्जल भुआ। दीह काई चादरी सैयि काउ भौ गियु जां शुकयि खूना सैयि लाल भौ गैई।
फिरी तेठां किना, अक हौरा स्वर्गदूत धूपदान लै करि या जां धूपेरी वेदी किनि खड़ी ग्या। जां तैस स्वर्गदूतानि सारा पवित्र मैहणुवांं केरी प्रार्थनाईया सेईतै जानेरै तेईनी बड़ु सारू धूप दित्तु। तेनी धूप प्रार्थनाईया सेईतै धूपेरी वेदी पनि फुकि छडु। जै परमेश्वरेरै सिंघासना सांमणै थी।