11 परमेश्वरा किना मेईंणै बाउ तैज प्रगड़ु ला नवाँ शहर चमकता थ्या, जां तेसेरू प्रगड़ु बिल्लौरी कीमति घौड़ा सैयि चमकदार जां शिशै सैयि साफ थियु।
मंदर परमेश्वरेरी महिमा जां शक्ति किना ऐईंणै बाऐ धुंऐ ला भरी ग्या। त्यो-तेईनी कौ बि मंदरा मझ ना गहि सकींथ्या, ज्यो-तेईनी कि सैकेई सत्त विपत्ति खत्म ना भौ गेई, जै सत्तै स्वर्गदूतै अंणोरी थी।
तां फिरी स्वर्गदूतै मूंनी अक नदी लुहाई, जैस मझ जीवन दींणै बाउ पांणी थियु। पांणी शिशै सैयि साफ थियु। ऐ पांणिरी नदी परमेश्वरेरै जां मेम्नेरै सिंघासना किना निकोहि करि;
अबै फिरी कदि रात न भूंणी जां शहरेरा मैहणुवां दीहैरी जां दीऐरू प्रगड़ुरी जरूरत न थी, केईनी कि परमेश्वरा ऐपु तैन्हांं पन चमकणु। जां जै मैहणु तैठि रींहथै तैन्हांं हमेशा तेईनी राज्य कांना।
सैक्या जै सिंघासना पन बेठौरा थ्या, तेसैरा रंग कीमति पत्थरा यशब जां माणिक्य सैयि आ। तैस सिंघासना चोउवो पासै अक इन्द्रधनष आ, जां ऐ तकांणानि पन्ना पत्थरा सैयि आ।
जां तैस सिंघासना सांमणै अक फर्श आ, जै समुन्द्रा बराबर चौड़ा जां बिल्लौरी पत्थरा सैयि साफ आ। तैस बिच बाऐ बडै सिंघासना चोउवो पासै चोउर जींतै जीव अत्तै; जैन्हां केरी पूरी जांनि पन अघ्रियालीं-पिचालीं टीरै-टीरै अतै।