12 तेनी मूं सिंउ बौलु, कि पिरगमुन शहरेरा विश्वासी मैहणुवांं केरै स्वर्गदूतानि ऐ चिट्ठी लिख, “आंउ-वै आ, जैस किनि तैज दुपासी तलवार आ।” आंउ तुहां सिंउ ऐ बोलता,
परमेश्वरैरा वचन ता जीवित जां कंम कांने वा, सैक्या दोधारी तलवारी किना बि जादा पीना। सैक्या आत्माय जां प्रांणा जां अंदर दिला तेईनी पुजता जां असेड़ै मंना केरी गलै जां मंनेरै विचार परखता।
तेनी मूं सिंउ बौलु, कि “जै किछ बि तु तकांता, तैस किताबि मझ लिखि करि सत्तो कलीसियेरा मैहणुवंनी भेईज, जै इफिसुस, स्मुरना, पिरगमुन, थुआतीरा, सरदीस, फिलदिलफिया जां लौदीकिया शहरा मझ अत्ति।”
तेनी अपड़ै सुमलै हत्था सत्त तारै लियौरै थ्यै जां तेसेरै मुँहा किना जिहीं अक शक्तिशाली दोधारी तलवार निकूंथी थी; जां तेसैरू मुँह दीहा सैयि चमकतु थियु।
तेसेरू मुँहा किना अक पीनी तलवार निकोत्थी, जेनि ला तैस जाति-जाति जां दैश हरा दींणै। जै कोई बि तेसैरा अधिकार न मनता, ता तैस, तेन्हांनि सजा दींणी। तैस सर्वशक्तिमान परमेश्वरैरा भयांकर गुस्सा तेतिया छडि दींणा, जेतिया एकि रसकुण्डा किना अंगूरा केरा रस रुढ़ता।
तां हच्छै घौड़ै पनियें सवारै तैस पशुरै सारै सैनिक तेनी तलवारी ला मारी छडै, जै तेसेरू मुँहा किना प्रकट भुई। ग्रिझ मारौरा मैहणुवांं केरू मास खांणनी ऐईछी गियै, जां सै त्यो तेईनी खांतै ग्यै ज्यो-तेईनी तेन्हैरू पैट भरी ना गियु।
तेनी मूं सिंउ बौलु, कि इफिसुस शहरेरा विश्वासी मैहणुवां केरै स्वर्गदूतानि ऐ चिट्ठी लिख, कि जेनि मैहणु अपड़ै हत्था मझ सत्तो तारै ल्यौरै अत्तै जां जै सुन्नैरै सत्तो दीवटा मझाटै घुमता; सै आंउ-वै आ जां आंउ ताउं सिंउ जै बोलता, तैस शुण;
ऐठणीरै तेईनी पापा किना पश्चाताप करा, अगर तुहैं बुरै कंम कांने बन्द ना क्यै, ता मूं झट ऐईंणु आ जां तैन्हांं मैहणुवां सिंउ जै बुरै कंम कातै मूं तलवारी ला भिड़ियूंणु। तलवार मिंडु मुँहा किना निकूंहणार वचन आ।