3 तेनी स्वर्गदूतै जौरै हक दित्ती जां तेसैरी आवाज शैरेरी आवाजि सैयि थी। जेख्णी तेनी चिंड दित्ती, ता सत्त जोरेरी गड़-गड़ काति अवाजियै जुबाव दित्ता, जैस आंउ समझि सकींथ्या।
जां मीं स्वर्गा मझ कोसकेरी आवाज शुणि जै छौऐरू तैज पांणी सैयि जां गुड़कणेरी आवाजि सैयि भारी थी। जै आवाज मीं शुणथी, सै तैस आवाजि सैयि थी, जीं मैहणु सीनांह बजांतै थ्यै।
ऐत किना बाद मीं असमांणा मझ अक हौरा अलग चिन्ह लधा, जै बड़ा हौरंन्धा जा डरियूंणा थ्या। तैठि सत्त स्वर्गदूत थ्यै, जैन्हां धेरै सत्त अलग-अलग प्रकारेरी विपत्ति थी। ऐ लाष्ट विपत्ति अत्ति, केईनी कि जेख्णी ऐकेई मुकि गांहणी, ता परमेश्वरैरा गुस्सा बि मुकि गांहणा।
तैस सिंघासना मझां अम्बर गुड़कणैरी जां बिज लपकणेरी आवाजि ऐईंती; जां तैस सिंघासना सांमणै सत्त दीयै जअतै अत्तै, जै परमेश्वरेरी सत्त आत्माय अत्ति।
तां स्वर्गदूतै धूपदान लै-करि वेदी प्रना किना जअतै अंगारै ला भरी दिता, जां धरती पनि सुटि दित्ता, तां अम्बर गुड़कणा-चमकणा जां आवाजि जां भुन्जल भूंणा लगै।