1 ऐन्हां गला किना बाद प्रभु यीशु भत्थर होरै मैहणु चैलै चुणै, जां जैस-जैस नगरा जां जगाय पन तेनी गांहणैरै बारै मझ सोचौरू थियु, तैठि गांहणा किना पेहिलै तेनी सै चैलै दो-दो करि ऐपु किना आघै भेईजै।
यूहन्ना ऐलिय्याहेरी आत्माय जां सामर्थी सेईतै भूंणा तैस प्रभुरी बत्त तियार कांनी, कि मयि-बबेरा मंन अपड़ा बाल-बच्चा धेरै फैराणा जां आज्ञा ना मनणारा मैहणुवंनी परमेश्वरैरा ज्ञान अपनाणनि बोलणु। जां प्रभुरै तेईनी अक काबिल प्रजा तियार करिया।”
जां तु हे बालक, परमप्रधानैरी भविष्यवाणी बोलणार भूंणा, केईनी कि तु प्रभुरै आघै-आघै चलैला जां तेसेरै ऐईंणेरै तेईनी मैहणुवां तियार करैला।
तैस मयि तका करि प्रभु तैस पन बड़ी दया यैई, जां तेनी तैस सिंउ बौलु, “लैरी मेईं दैई!”
तां फिरी यूहन्ने अपड़ै चैला मझांं दो चैलै शदा करि प्रभु यीशु किना ऐक्यु पुछणैरै तेईनी भेईजै, कि “क्या तु सैहै मसीह आ, जैस भेईजणैरा वायदा परमेश्वरै किओरा थ्या, या असु कोसक्यै हौरैरा इंतजार कांना?”
जां यीशु अपड़ै अघ्रियालीं विषैक दींणार मैहणु भेईजै; जां सै सामरियेरै एकि ग्राँईयां मझ ग्यै, कि तेसेरै तेईनी बेशणैरा जां खांणा-पींणैरा इंतजाम करिया।