4 यीशु तेसनी बौलु, “हे मयि ऐ तु मूंनी केईनी बोलती आ? मसीहरै रूपा मझ हालै तेईनी मूं जांणनैरा मिंडा टैंम ना यौउरा।”
ऐत पन यीशु तेसनी जुबाव दी करि बौलु, “हे जनेनियें, तिंडा विश्वास बडा आ, जिहीं तु चांहथी तिंडै तेईनी तिहियें भुईया, जां तेसैरी छोकरी तेसै टैंमा ठीक भौ गैई।”
सै अजागै यीशु तका करि चिंडै दी करि बोलणा लगै, “हे परमेश्वरेरै पुत्र असैड़ा ताउ सिंउ कितु कम आ?” क्या तु टैंमा किना पेहिलै असुनि दुख दींणनी चलि यौउरा आ?
तेनी तैन्हांं सिंउ बौलु, “तुवे मूं केईनी थ्यै तोपतै? क्या तुहां यौउता पता ना थ्या कि मूं अपड़ै पिता परमेश्वरेरै घरा मझ भूंणु जरूरी आ?”
पण यीशु तेन्हांनि बौलु, “सै टैंम अईछी ग्या कि मिंडी मैहणुरै पुत्रेरी महिमा भुईया।
फसहेरै त्यौव्हारेरी धियाड़ि थी। यीशु पता थ्या कि तेसैरा टैंम चलि यौउरा जां मूं ऐ संसार छडि करि पिता परमेश्वरा किनि वापस चलि गांहणु आ। ता यीशु अपड़ा चैला सिंउ जैन्हां सिंउ बड़ा प्रेम करींथ्या जै इस संसारा मझ थ्यै, जेतिया प्रेम सै रखता यौउरा थ्या, तेतियायै प्रेम तेनी लाष्टी तेईनी रखा।
जेख्णी अंगूरी रस मुकणा लगा, ता यीशुरी मयि तैस सिंउ बौलु, “ऐन्हां किनि अबै हौरा रस ना।”
तैन्हैं तैस सेईतै बौलु, “हे नारी! तु केईनी आ रूंती?” तेसै बौलु, “सै मिंडै प्रभुरी लास उछुई करि लै गियोरै अत्तै जां आंउ ना जांणति कि तैन्हैं सै कोठि आ रखौरा।”
यीशु तैस सेईतै बौलु, “हे नारी! तु केईनी आ रूंती! कोस आ तोपती!” तेनी माली समझि करि तैस सेईतै बौलु, “हे महाराज! अगर तीं तेसैरी लास उछुई लियौरी आ ता मूंनी शुणा कि तुहैं सै कोठि आ रखौरा ता मूं सै लै गांहणा।”
ऐत पन तैन्हैं यीशु पकड़ना चाहा, पण तां बि सै कुनि गिरफ्तार ना केया, केईनी कि हालै-तेईनी तेसैरा टैंम ना थ्या यौउरा।
तां यीशु तैन्हांं सिंउ बौलु, “मिंडा टैंम ऐम्हीं तेईनी ना यौउरा; पण तुवाड़ै तेईनी सभ टैंम आ।
तुवे त्यौव्हारानि गहा, मूं ऐस त्यौव्हारानि ना ऐईंणु, केईनी कि मिंडा टैंम हालै-तेईनी ना भौरा।”
ऐ गलै तेनी उपदेश दींतै मंदरेरै आंगणा मझ दान पेटिरै सांमणै बोलि, जां सै कुनि ना पकड़ा, केईनी कि तेसैरा दुख सैहणैरा जां मरनैरा टैंम हालै-तेईनी ना थ्या यौउरा?
ऐठणीरै तेईनी अबै किना असै कोसेरा बि संसारिक नजरियै सिंउ न्याय ना कातै, जां अगर असै मसीह बि शरीरेरै अनुसार जांणीथ्यै, तां बि अबै किना सैक्या तेनी हिसाबै ना जांणना।