14 पण अगर असुनि अच्छै कंम कांने ला दुख मेईंता, ता असै सच मझ धन्य अत्तै। अगर बुराई कांनार मैहणु असु डरांतै, ता तैन्हांं हैरी मेईं डरा जा घबरा;
तैन्हां किना मेईं डरा जै शरीरा मारी छडतै, पण तुवाड़ी आत्माय ना मारी सकतै, सिर्फ तैस परमेश्वरा हैरी डरा जै तुवाड़ै शरीरा जां आत्माय दोईयो नरका मझ नाश करि सकता।
ऐठणीरै तेईनी डरा मेईं, तुवे चिड़िया किना बि जादै कीमति अत्तै।”
जै मैहणु अपड़ै प्रांण बचांणेरी कोशिश काता, तेसनी अनन्त जीवन ना मेईंणा; जां जै मिंडै तेईनी अपड़ा प्रांण दींता तैस प्रभु सेईतै अनन्त जीवन जींणा।”
केईनी कि जै कौ अपड़ा प्रांण बचांणा चहिया, सै तैस गुंआला, जां जै कौ मिंडै तेईनी अपड़ै जीवनैरा त्याग करैला, तेसनी अनन्त जीवन मेईंणा।
जां जेनि मिंडै तेईनी अपड़ु घर-बार, भा-भींण या माँ-बब या छोकरू, जमीन छडि दितोरी आ, तेसनी शाउ गुणा मेईंणु, जां परमेश्वरा सैक्या अनन्त जीवनैरा वारिस बंणाणा।
यीशु चैला सेईतै बौलु, आंउ सच बोलता कि ऐतिया कौ ना जेनि अपड़ु सभ किछ मिंडी खुशखबरिरै तेईनी, अपड़ै घर, माँ, बब, भाई-भींण, बच्चै जां जमीन छडि दितोरै भुईया,
केईनी कि जै कोई इस धरती पन अपड़ि जान बचांणेरी कोशिश करेलै, तेसनी अनन्त जीवन ना मेईंणा, पण तुवे जै मिंडै कारण जां खुशखबरिरै कारण अपड़ै प्रांण दींतै, तेन्हांनि स्वर्ग मेईंणु।
“तुवाड़ा मंन दुखी ना भुईया तुवे परमेश्वरा पन विश्वास रखतै, मूं पनि बि विश्वास करा।
आंउ तुहांनि सुख-शांति दी करि गांहथा आ। जै मिंडी सुख-शांति आ तैस आंउ तुहांनि दींता, जिहीं संसार दींता, तिहीं आंउ तुहांनि ना दींता। तुवाड़ा मंन दुखी ना भुईया जां डरिया ना।”
जां मूं तेसनी शुणाणु, कि मैहणुवंनी मिंडै बारै मझ शुणांणै ला, तैस क्यौता जादा दुख सेहन कांना पूंणा।
ऐठणीरै तेईनी आंउ मसीहरै तेईनी कमजोरिया, अपमाना मझ जां गरीबी मझ जां दुखा-मुसीबतिया मझ खुश रींहथा; केईनी कि जेख्णी आंउ कमजौर भूंता, ता मसीहरी ताकत मूं ताकतवर बंणा दींति।
केईनी कि परमेश्वरै सिर्फ तुहांनि मसीह मझ विश्वास कांनेरै तेईनी ऐ ना पण दुख सहन कांनेरा बि सौभाग्य दितौरा, केईनी कि तुवे तैस पन विश्वास कातै।
धन्य आ सै मैहणु जै परीक्षायरै टैंमा अटल रींहथा, केईनी कि जेख्णी सै ईमानदार साबित भौ गांहथा, ता तेसनी अक ईनाम मेईंणा, जै अनन्त जीवनैरा सै मुकुट आ, जेठणीरा वायदा परमेश्वरै तैन्हांं सारा मैहणुवां सेईतै क्यौरा, जै परमेश्वरा सिंउ प्रेम कातै।
तैन्हांं मैहणुवंनी असै बड़ा आदर दींतै, जै धीर धरि करि दुख सहन कातै रींहथै। तुहैं मैहणुवें अय्युबैरै धीरैरै बारै मझ शुणौरू आ जां तुहां पता कि प्रभु अंत मझ तेसैरी किहीं मजत की, जेनि ला ऐ प्रकट भूंतु कि प्रभु क्यौता दयालु जां करूणाय ला भरौरा।
जिहीं सारा अब्राहमेरी आज्ञा मनींथि जां तेसनी अपड़ा स्वामी बोलींथि। अबै तुवे साराय सैयि भौ सकती, अगर तुवे होरनियां सिंउ भलाई काति जां कोस बि गलै हैरी ना डरींति।