Lucas 5:1 - Dios ã jáap naáwát tólih1 Biíh yeó jáap, Jesús Genesaret íim jwẽ́ejdih ñʉhnit, dawá cã́acwãdih Dios naáwátdih naóhna ãt chãjap wʉt jĩ. Caán ã bohéátdih bʉ́dí joííhna, Jesúsdih ĩt tóo péenap wʉt jĩ. Faic an caibideil |
Dawá jʉmna, Jesús pebh ĩt tʉ́i yáo ñʉh jʉibínap wʉt jĩ. Dawá wʉnnitdih ã booanachah enna, bita wʉnnitbʉt Jesúsdih chʉ̃ʉ́íhnit, bʉ́dí ĩt míic tóonap wʉt jĩ. Páant ĩ míic tóonachah ennit, Jesús ã bohénitdih caanjĩ́h ñajni jãáj chóodih ãt tóo deya pahaat tʉ́ʉtʉp wʉt jĩ, caán chóodih waad páhnit, queétdih bohéát tʉ́ʉt niijná.
Páant ã bohéát pónih dawá cã́acwã Jesús pebh míic wáac jʉibínit, ĩ míic tóo néeh chʉ̃i bejechah, Jesús ã bohénitdih nin pah ãt niíj naóh bohénap wʉt jĩ: “¡Yeéb ñi tʉ́i chãja chaáh! Fariseowã ĩ jenah joyát pah ñi jenah joicá bojoó. ‘Weém tʉ́inijeh caá’, ĩ niijíchah yʉhna, ĩ́ih caolih yeejép ã jʉmna caá. Páant ĩ jʉmat pah yeébboó ñi jʉmca bojoó. Páant niíj jenah joyát, pan paáát panihni ã jʉmna caá. Jwíih jígohcanni ã jʉmʉchah yʉhna, tʉ́ttimah ã jʉmatdih nihat ĩ jéihbipna caá.