Juan 20:2 - Dios ã jáap naáwát tólih2 Pánih ennihji weém, Jesús bʉ́dí ã oini, Simón Pedrojĩh jwĩ jʉmʉpna mi ñáo jʉyʉ́p jĩ. Pánih ñáo jʉinít, jwiítdih nin pah mi niíj naáwáp jĩ: —Jwĩ Maáíh bácahjidih jáantjeh ĩt ʉbʉp tabe. Pánih ʉb bejnitji ded ĩ jwʉ́ʉb jwejepjiboó wã jéihcan caá, mi niijíp jĩ. Faic an caibideil |
Páant mi beh encah, Jesús caántdih nin pah ãt niíj ʉʉ́bh joyóp wʉt jĩ: —¿Yad wilí, dépanih tigaá ma jʉ̃í? ¿Déhedih tigaá ma bid? ãt niijíp wʉt jĩ. Páant caandíh beh encanjeh, “Nin pácahidih en daoní nacaá”, mit niíj jenah joyóp wʉt yʉh jĩ. Páant niíj jenah joiná, —¿Meemnít beé jwĩ maáíh bácahjidih ma ʉb bejep? Ʉb bejna, ded ma jwʉ́ʉb jwejepjiboó weemdíh ma naáwá, caandíh jwʉ́ʉb ʉbʉdih wã bejat pínah niijná, caandíh mit niijíp wʉt jĩ.