A Bɛn-Hadadi tun be sa Akabi pye: «Syɛ́ɛnbèle myɛ be nyɛ mii kurugo lè, Samarii támiigi ga gbàn n caà bele bee kadaʔala nyìn, wɔʔɔgee gi pee lè ki n yɛlɛ kolocɔlɔbèle í koro taʔa mii na bi ní kàa fàra gi na.»
Awá, tɔ́ɔliw ni ki n yɛlɛ ye bɛ̀ɛ gi na mɔ ní mii kàfɔw ní, wi lè Asirii fànʔafɔw, mii a syɔɔnyɔ selebinnɛ kaan mɔ ma, kapye mɔ a gbǎn syɔɔnfànbēle taa bi lúrugo yi na.
Sanbala wi lè Horɔn ye wów, ní Amɔn ye Tobiya, wi lè syɛɛnkpɔɔwaa, a poro ga kéeli bee lóʔo, a gi tɔ̀nɔ n be bɛɛn gbanʔama, àmɛɛ nànwaa pan lè n ba ni Isirayɛli yòdaʔayi wòolo nyɔɔmɔ caa.
Sanbala wi lè Horɔn ye wów, ní Amɔn ye Tobiya, wi lè syɛɛnkpɔɔwaa, ní Gesyɛmi wi lè Arabuw, a poro ga kéeli bee lóʔo, a be i peyɛɛ nyɛ́nɛ wolo na ní i wolo faari. Pe n jo: «Nyàʔá ye kpéʔele gee? A yele a fànʔafɔw cée lé wii?»
Lǎli ni si Sanbala, ní Tobiya, ní Gesyɛmi wi lè Arabuw, ní wolo nigoobèle bele gi lóʔo lè mii n níì tǒw faan n kwɔ́ɔ, weegaa ga níì kòro wi na sìndɔn ni í, lǎli bee ni mii da kɔ́ɔ̀ kpàánweegèle kɔ̀riyɔ le í,