Kaa aal weh deh eena di werl da aal di pleja weh di badi di los aafa, ahn aal di ting dehn weh peepl si ahn waahn, ahn aala di ting dehn weh mek wi haat geh prowd. Dehn ting deh noh kohn fahn Gaad, bot fahn di werl.
Shee mi injai richiz ahn pleja; wel now mek ih injai sofarin ahn payn. Ih boas eena ih haat seh, ‘Ai da kween pahn mi chroan! Ai da noh no wido; Ai noh wahn noa weh ih meen fi bee sad.’