30 Исраил Йософҡа: – Һине имен-аман күрҙем, инде үлһәм дә үкенмәйем, – тине.
былай тине: – Етте! Улым Йософ иҫән-һау! Үлерҙән алда уны барып күрәйем!
Йософ арбаһын егергә ҡушты ла Гошенға атаһын ҡаршыларға китте. Атаһын күреү менән, атлығып уның муйынына барып һарылды һәм ҡосағында бик оҙаҡ иланы.
Йософ ағаларына һәм барлыҡ туған-ырыуына: – Хәҙер фирғәүенгә, минең яныма Ҡәнғәндән ағайҙарым менән атайымдың ғаиләһе килде, тип хәбәр итергә барам, – тине. –