17 Яҡупҡа тәмле итеп бешергән ризыҡ менән икмәк тотторҙо.
Яҡуп көтөүҙән кәзә бәрәстәрен алып ҡайтты, ә Рабиға уларҙы Исхаҡ яратҡанса тәмле итеп бешерҙе.
Яҡуптың ҡулдары менән муйынын кәзә тиреһе менән ҡапланы.
Яҡуп атаһы янына инде лә: – Атай! – тине. – Эйе, улым, ә һин улдарымдың ҡайһыһы? – тине Исхаҡ.
Шуны тәмле итеп мин яратҡанса бешер ҙә һыйла мине, шунан һиңә фатихамды бирермен.