10 һин уны атайыңа алып барырһың, ул ашар ҙа фатихаһын һиңә бирер.
Шунда Ибраһимдың хеҙмәтсеһе былай тине: – Йә Раббы, хужам Ибраһимдың Аллаһы! Бөгөн юлымды хәйерле ит, хужамды ярҙамыңдан ҡалдырма!
– Ағайым йөнтәҫ бит, – тине Яҡуп, – ә минең тәнем шыма.
Көтөүгә бар ҙа көр генә ике кәзә бәрәсен һайлап алып ҡайт. Мин уларҙы атайың яратҡанса тәмле итеп бешерермен дә