32 – Мин хәҙер астан үләм! – тине Ғаяз. – Минең баш бала булыуымдан ни файҙа?
Яҡуп уға: – Тәүҙә һин миңә баш бала булыу баш бала булыу хоҡуғын һат, – тине.
– Тәүҙә ант ит! – тине Яҡуп. Ғаяз ант итеп Яҡупҡа баш бала булыу хоҡуғын бирҙе.
Әйтте Ғаяз: – Уның исеме юҡҡа ғына Яҡуп түгел – ул мине ике тапҡыр отто инде! Тәүҙә ул минең баш бала булыу хоҡуғымды тартып алды, ә хәҙер миңә тейешле фатиха ла юҡ! – Шулай итеп минең өсөн бер ниндәй ҙә фатиха ҡалманымы ни инде? – тип һораны Ғаяз атаһынан.
Әгәр ике кеше үгеҙ, ишәк, һарыҡ, кейем-һалым йәки юғалған әйбер тураһында бәхәсләшһә, икеһе лә уны «минеке» тип әйтһә, эш Алла хозурында ҡаралырға тейеш. Алла кемде ғәйепле тип таба, шул ғәйепһеҙенә әйбер хаҡын икеләтә арттырып түләргә тейеш.
„Аллаға хеҙмәт итеү – файҙаһыҙ, Уның бойороҡтарын үтәүҙән, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы хозурына Хәсрәтле йөҙ менән инеүҙән ни файҙа күрҙек?