13 Бына мин ҡала ҡыҙҙары һыуға йөрөй торған ҡоҙоҡ янында торам.
Барып еткәс, дөйәләрен ҡала янындағы ҡоҙоҡ эргәһендә туҡтатты. Эңер мәле, ҡатын-ҡыҙҙарҙың һыу алырға сыҡҡан ваҡыты ине.
Уларҙың ҡайһыһы: «Көршәгеңдән һыу эсергә рөхсәт итһәңсе», – тип әйтеүемә: «Эс. Ҡана, мин дөйәләреңде лә һуғарайым», – тип яуап бирә, шул ҡыҙ ҡолоң Исхаҡҡа Һин насип иткән ҡатын булыр. Хужама Һин күрһәткән мәрхәмәттең билдәһе шул булһын!
бына мин әле ҡоҙоҡ янында торам. Һыу алырға килгән ҡыҙға мин: „Көршәгеңдән һыу эсер әле“, – тип әйтермен.
Сөнки ғәйептәрем баштан ашты, Күтәрмәҫлек йөк булып иңемә ятты.
Мидйән ҡаһинының ете ҡыҙы бар ине. Бына улар килеп ҡоҙоҡтан һыу алды ла тағараҡтарға тултырҙы – аталарының һарыҡ-кәзәләрен эсермәксе булды.
Ниндәй юлдан барһаң да Раббыңды таны, Ул һинең һуҡмағыңды турайтыр.