5 Исхаҡ тыуғанда Ибраһимға йөҙ йәш ине.
Хәжәр Исмәғилде тапҡанда, Ибрам һикһән алты йәшендә ине.
Ибрамға туҡһан туғыҙ йәш булғанда, Раббы уға күренеп былай тине: – Мин сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе Алламын. Минең юлымдан йөрө, камил бул.
Ибраһим йөҙтүбән ергә ҡапланды ла көлдө. Этән генә: «Йөҙ йәшлек ҡарттың балаһы буламы? Сара туҡһан йәшендә бала таба булырмы?» – тип уйланы.
Сөннәткә ултырған саҡта Ибраһимға туҡһан туғыҙ,
Уның артынан, Ғаяздың үксәһенә йәбешеп, икенсеһе тыуҙы, уны Яҡуп тип атанылар. Улар тыуғанда Исхаҡҡа алтмыш йәш ине.
«Улың тыуҙы!» – тип атайыма һөйөнсөләгән, Уны ҡыуандырған әҙәмгә ҡарғыш яуһын!