1 Күк һәм ерҙең, ундағы бөтә нәмәнең яратылыуы бына шулай тамамланды.
Башта Алла күк менән ерҙе яратты.
Алла ҡоро урынға «ер» тип исем бирҙе, ә йыйылған һыуҙарҙы «диңгеҙ» тип атаны. Алла бының яҡшы икәнен күрҙе.
Күк һәм ер яратылышы бына шулай. Раббы Алла ер менән күкте яратҡанда,
Уға йырлағыҙ, көй сығарығыҙ, Бөтә мөғжизәләрен бәйән итегеҙ!
Раббы түбәнһетелгәндәрҙе күтәрә, Яуыздарҙы ергә төшөрә.
Уға баҡҡандарҙың йөҙҙәре нур сәсә, Оятҡа ҡалып ҡыҙарынмаҫтар.
Татып ҡарағыҙ, күрегеҙ – Раббы ниндәй игелекле; Ниндәй бәхетле Уға һыйынған әҙәм!
Сөнки алты көн эсендә Раббы күкте һәм ерҙе, диңгеҙҙе һәм уларҙағы бөтә нәмәләрҙе яратты, ә етенсе көндө ял итте. Шуға ла Раббы, етенсе көндө мөбәрәк ҡылып, изге көн булараҡ айырҙы.
Минең менән Исраил халҡы араһында мәңгегә ҡуйылған билдә ул. Сөнки Мин Раббы алты көн эсендә күк менән ерҙе яраттым, етенсе көндө, эште тамамлап, ял иттем».
Барлыҡ күк есемдәре сереп бөтөр, Күк йөҙө төргәк кеүек төрөлөр; Йондоҙҙар – йөҙөм япрағы, Шиңгән инжир емеше һымаҡ ҡойолор.
Күктәрҙе бар ҡылған, киреп ҡуйған, Бөтөн емеше менән ер йөҙөн йәйеп һалған, Донъялағы халыҡтарға һулыш, Унда йәшәгәндәргә һулыш биргән Раббы Алла былай ти:
Ерҙе Мин яраттым, Унда йәшәгән кешене лә Мин бар ҡылдым; Минең ҡулдар күктәрҙе түшәне. Күк йөҙөндәге барлыҡ есемдәр Минең әмеремә буйһона.
Сөнки күктәрҙе яратҡан Раббы, Ерҙе әүәләгән, яһаған, нығытҡан, Буш ҡалмаһын, унда йәшәһендәр тигән Алла әйтә: «Мин Раббы, башҡаһы юҡ!
Минең ҡулым ерҙең нигеҙҙәрен ҡорҙо, Уң ҡулым күктәрҙе киреп ҡуйҙы. Мин саҡырыуға улар бергәләп тороп баҫыр.
Сөнки күктәр нисек ер йөҙөнән бейек булһа, – ти Раббы, – Минең юлдарым – һеҙҙең юлдарҙан, Уйҙарым һеҙҙең уйҙарҙан бейегерәк.
Раббы былай ти: «Бына ҡара! Мин яңы күк, яңы ер яратам. Үткән эштәр инде хәтергә алынмаҫ; Бүтәнсә башҡа ла инеп сыҡмаҫ.
Раббы Үҙенең ҡөҙрәте менән ерҙе яратты, Аҡылы менән ғаләмде ҡорҙо, Зиһене менән күктәрҙе йәйҙе.
Улар кеүек түгел Яҡуптың Өлөшө, Сөнки Ул бөтәһен дә бар ҡылыусы, Ә Исраил халҡы – Уның биләмәһе, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы Уның исеме!
Уларҙың һөйәктәре үҙҙәре яратҡан, хеҙмәт иткән һәм арттарынан эйәргән, кәңәш һораған, алдарында сәждә ҡылған ҡояштың, айҙың, башҡа күк есемдәренең аҫтында туҙрап ятыр. Ул һөйәктәрҙе бер кем дә йыйып алып ерләмәҫ, тупраҡ өҫтөндә тиреҫ булып ята бирерҙәр.
Әүлиәлек: Раббының Исраил тураһында әйткән һүҙҙәре. Күктәрҙе киргән, ергә нигеҙ һалған, кешегә рух биргән Раббы былай ти:
бойороҡтарына ҡаршы килеп, башҡа илаһтарға хеҙмәт итһә, уларға, ҡояшҡа, айға йәки башҡа күк есемдәренә табына башлаһа,
Күҙҙәреңде күккә төбәп, ҡояшты, айҙы һәм йондоҙҙарҙы, – барлыҡ күк ғәскәрен – күргәндә, алданма, эйелеп уларға табынма, сөнки Аллаң Раббы уларҙы күк аҫтындағы башҡа халыҡтарға өлөш итеп тәғәйенләне.