3 Алла: «Яҡтылыҡ булһын», – тине. Яҡтылыҡ булды.
Күк һәм ер яратылышы бына шулай. Раббы Алла ер менән күкте яратҡанда,
Уға йырлағыҙ, көй сығарығыҙ, Бөтә мөғжизәләрен бәйән итегеҙ!
Нәсихәттәреңдең асылына төшөндөр, Мөғжизәләрең хаҡында уйланайым.
Раббы исеменә маҡтау йырлаһындар, Сөнки Ул бойорҙо – улар барыһы бар булды.
Уға баҡҡандарҙың йөҙҙәре нур сәсә, Оятҡа ҡалып ҡыҙарынмаҫтар.
Татып ҡарағыҙ, күрегеҙ – Раббы ниндәй игелекле; Ниндәй бәхетле Уға һыйынған әҙәм!
Мин яҡтылыҡты бар ҡылам, ҡараңғылыҡты яһайым; Именлек алып киләм, афәт күндерәм – Ошоларҙың барыһын эшләгән Раббы Мин.
Инде көндөҙ яҡтылығың ҡояш булмаҫ, Ай ҙа һиңә нурын бирмәҫ; Раббы – һинең мәңгелек яҡтыртҡысың, Аллаң һинең шөһрәтең буласаҡ.